صبر از دیدگاه اسلام (مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان) صفحه 116

این که دل این و آن را خوش کنند. تمام هدف نمازها ، خطبه ها و منبرها باید علاج این بیماران باشد که شیاطین آنها را بیمار کرده اند.

سعدی در «بوستان» می گوید : شخصی مست بود ، خانه را گم کرد. سحر که خادم در مسجد را باز کرده بود تا مؤمنین به مسجد بیایند ، مست در عالم مستی خیال کرد این در خانه خود اوست. وارد مسجد شد. درشبستان نیز باز بود ، خیال کرد اتاق خانه اش است ، کنار محراب آمد و از مستی افتاد. نسیم سحر و نزدیک اذان به مشامش خورد ، اندک اندک داشت از مستی بیرون می آمد. دید این اتاق ، اتاق خودشان نیست و اینجا شکل دیگری دارد. در این گیر و دار خادم رسید و از بوی الکل دهان مست فهمید که او مشروب خورده و خانه را گم کرده و اشتباهی به مسجد آمده است. لگدی به پهلوی او زد و او را بیرون کرد. (1)او دیگر به حال آمده بود.، نگاهی به محراب کرد و اشک ریخت. گفت : مرا نزن ، مگر من به درب خانه تو آمده ام ؟ اینجا خانه همان کسی است که من معصیت او را کرده ، خجالت زده او هستم ، تو دیگر مرا نزن. من الان می خواهم بلند شوم و از خدا عذرخواهی کنم.

پروردگار می فرماید : توبه از شما ، آمرزش از من.

« أَفَلاَ یَتُوبُونَ إِلَی اللَّهِ وَیَسْتَغْفِرُونَهُ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ » (2)چرا توبه نمی کنید ؟ چرا از من طلب آمرزش نمی کنید ؟ مگر شک دارید ؟ خودم را به شما معرفی می کنم : من هم بسیار آمرزنده هستم و هم رحمت بی نهایت دارم.

بهشت در قبال طاعت

-3

1- (1) - الکافی: 403/6، حدیث 8؛ « [1]قِیلَ لِأَمِیرِ الْمُومِنِینَ علیه السلام إِنَّکَ تَزْعُمُ أَنَّ شُرْبَ الْخَمْرِ أَشَدُّ مِنَ الزِّنَا وَ السَّرِقَۀِ فَقَالَ علیه السلام نَعَمْ إِنَّ صَاحِبَ الزِّنَا لَعَلَّهُ لاَ یَعْدُوهُ إِلَی غَیْرِهِ وَ إِنَّ شَارِبَ الْخَمْرِ إِذَا شَرِبَ الْخَمْرَ زَنَی وَ سَرَقَ وَ قَتَلَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ عز و جل وَ تَرَکَ الصَّلاَۀَ.»
2- (2) - مائده 74 : 5؛ « [2]آیا به سوی خدا بازنمی گردند ، و از او درخواست آمرزش نمی کنند ؟ و حال آنکه خدا بسیار آمرزنده ومهربان است .»
3- (3) - مستدرک: 259/11، باب 18، حدیث 12931؛ « [3]الْغُرَر، عَنْ أَمِیرِ الْمُومِنِینَ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ لَیْسَ عَلَی وَجْهِ الْأَرْضِ أَکْرَمُ عَلَی اللَّهِ سُبْحَانَهُ مِنَ النَّفْسِ الْمُطِیعَۀِ لِأَمْرِهِ وَ قَالَ علیه السلام رَاکِبُ الطَّاعَۀِ مَقِیلُهُ الْجَنَّۀُ.»