صبر از دیدگاه اسلام (مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان) صفحه 119

« اعْمَلُواْ ءَالَ دَاوُدَ شُکْرًا » (1)شما تمام رزق مرا در مسیرهای مثبت و پاک خرج کنید ، این شکر است. نه این که چون بهترین غذاها را می توانی بخوری ، روی تخت تکیه بدهی و بگویی : الهی شکر. این شکر من نیست. این سخن ، دروغ و مسخره کردن من است. شکر یعنی هزینه کردن روزی های من در جاده مثبت، کار خیر ، امور مثبت ، عبادت ، خدمت به مردم ، درمانگاه ، مسجد ، بیمارستان مدرسه ، یتیم ، تهیه جهیزیه فقرا.

قضا و رضا، نقشه صحیح زندگی

چهارم، از حقایق شش گانه این است که :

«اَلْقَضاءُ مِنّی وَ الِّرضا مِنْکُمْ »

نقشه زندگی را من به شما می دهم ، چون هیچ کسی نمی تواند نقشه درست برای زندگی شما به شما بدهد. (2) «قضاء » در قرآن و روایات به معنای ارائه نقشه صحیح زندگی است. نه این که آجر از سقف رها شود و بر سرم بخورد ، سرم شکاف بردارد و ده روز در بیمارستان

بخوابم و بعد بگویم : قضا و قدر بوده ، قضا و قدر نبوده ، ساختمان اشتباه بنا شده ، به پروردگار ربطی ندارد.