صبر از دیدگاه اسلام (مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان) صفحه 125

«اِلهی ! الْبَسَتْنِی الخَطایا ثَوْبَ مَذَلَّتِی » (1)

امام سجّاد علیه السلام می فرمایند : خدایا ! گناهان ، معاصی و خطاها ، ما را از ارزش واقعی خواهد انداخت. شما بدون گناه ، نزد پروردگار مهربان عالم ارزشی دارید که از خود حضرت حق ، در تفاسیر قرآن مجید این روایت را آورده اند که درباره جایگاه انسان نقل شده است :

«الانْسانُ سِرّی وَ انَا سِرُّهُ » (2)

پروردگار می فرماید : در این عالم خلقت ، انسان گنج پنهان من است و من نیز گنج پنهان درون انسان هستم.

به عبارت روشن تر : انسان برای من است و من نیز برای انسان هستم. انسان راز من و من راز انسان هستم. گناه ، این ارزش را نابود می کند و روزگار انسان را به جایی می کشاند که پروردگاری که انسان سرّ او و او سرّ انسان است ، می فرماید :

« أُوْلئِکَ کَالأَْنْعَمِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ » (3)این جنس دو پا مانند چهارپایان است. یعنی دیگر ارتباطی با حریم و سرّ من نخواهد داشت ، با این که انسان سرّ من و از من می باشد و من نیز برای او می باشم.

انسان این ارزش را در پیشگاه مبارک خدا و انبیای خدا دارد.

ارزش وجودی پرورش یافتگان دین

رسول خدا صلی الله علیه وآله بر اساس این ملاک اعلام کردند :

1- (1) - بحار الأنوار: 142/91، باب 32، [1] المناجاۀ الاولی، حدیث 21.
2- (2) - منهاج النجاح فی ترجمۀ مفتاح الفلاح: مقدمه 91/2.
3- (3) - اعراف 179 : 7؛ « [2]آنان مانند چهارپایانند بلکه گمراه ترند.»