صبر از دیدگاه اسلام (مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان) صفحه 157

لیلی گفت : عجب شاهدی آوردی ، این دادگاه در پاکی ، تقوا ، ورع و کرامت ، چنین شاهدی را کمتر به چشم دیده است ، اما شهادت او قابل قبول نیست ؛ چون او

شیعه است. دادگاه نمی تواند شهادت او را قبول کند ، برو شاهد دیگری بیاور.

این مظلومیت امام علی علیه السلام و امام حسن علیه السلام است. شاهد در دادگاه مانند مادر داغدیده شروع به گریه کرد. أبی لیلی به او گفت : برای چه گریه می کنی ؟ گفت :

برای این که تو در مسند این قضاوت هستی دارم اشک می ریزم. گفت : مگر من چه کسی هستم ؟ گفت : تو دروغگو هستی. گفت : من چه دروغی گفتم ؟ گفت : همین الان دروغ گفتی ، تو به من گفتی که شیعه هستم. سلمان ، ابوذر ، مقداد و عمار شیعه هستند. آیا مرا شیعه می گویند؟ من از علی علیه السلام خجالت می کشم که به من شیعه بگویند. من دوست علی علیه السلام هستم ، نه شیعه ایشان. (1)کسی که صددرصد شیعه بود ، ولی می گفت : من شرم می کنم که بگویم شیعه هستم ، اما بعضی ها مشروب می خورند ، لاابالی گری می کنند ، هر گناهی را علنا می کنند و می گویند : همه جرم های ما را به خاطر علی علیه السلام می بخشند. از کجا این حرف ها را در آورده اند ؟ نمی دانم.

معنای لغوی «حُسنی»

خداوند در قرآن می فرماید :

« وَ قُولُوا لِلْنَّاسِ حُسْنًا » (2)