صبر از دیدگاه اسلام (مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان) صفحه 188

«علی مع الحق و الحق مع علی یدور حیثما دار » (1)

خدا و علی علیه السلام دور هم می گردند.

ز بوی زُلف تو مفتونم ای گل

ز رنگ روی تو دلخونم ای گلمن عاشق ز عشقت بی قرارم

تو چون لیلی و من مجنونم ای گل (2)* * *

چه خوش بی ، مهربانی هر دو سر بی

که یک سر مهربانی دردسر بیاگر مجنون دل شوریده ای داشت

دل لیلی از او شوریده تر بی (3)چنان خدا علی علیه السلام را و علی علیه السلام خدا را می خواهد که پای هر عالم ، حکیم و عارفی در فهم این دو خواسته لنگ است.

عبادت خائفانه امیر المؤمنین

بیست و سه ساله بود که مسافری به نام «ابودرداء» از بیرون مدینه وارد شهر مدینه شد. مدینه منطقه کشاورزی است و شب آن خیلی تاریک. آن زمان چراغی نبود. نزدیک شهر ، از میان نخلستان های خرما صدایی که جگر را آتش می زد می آمد. به طرف صدا رفت ، نزدیک شد ، تاریک بود ، جلوی پا دیده نمی شد.

می گوید : دیدم شخصی در میان نخلستان می گوید : اگر در قیامت این آیه را در حق من بخوانی و خطاب به فرشتگان کنی :

« خُذُوهُ فَغُلُّوهُ * ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ » (4)

1- (1) - بحار الأنوار: 432/10، باب 26، حدیث 1. [1]
2- (2) - باباطاهر همدانی.
3- (3) - باباطاهر همدانی.
4- (4) - حاقه 30 : 69 - 31؛ «[ [2] فرمان آید ] او را بگیرید و در غل و زنجیرش کشید ، * آن گاه به دوزخش دراندازید.»