صبر از دیدگاه اسلام (مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان) صفحه 199

جنگ نهروان را بپا کردند. آتش نهروان خاموش نشده بود که در محراب عبادت فرقش را شکافتند ، آن وقت بود که صدا زد :

«فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَۀِ » (1)

به خدای کعبه راحت شدم.

صبر اولین و آخرین مظلوم عالم

آیا مظلوم تر از او کسی هست ؟ هم در دنیا و هم بعد از مرگش مظلوم بود. بیش از صد سال ائمه علیهم السلام حاضر نشدند که قبرش را حتی به نزدیکان خود نشان بدهند.

چون خوارج به دنبال قبر می گشتند که جنازه را درآورند و آتش بزنند. با هیچ پیغمبر و امامی این گونه معامله نشد.

در این شصت و سه سال ، ارزش های به دست آورده شده را در اوج تلخی ها و ناگواری ها ، با کمربند صبر نگهداشت. صبر از او خجالت می کشید و از تو شرم و حیا دارد.

چقدر برای او ایجاد مضیقه کردند ، شب مرگ ، چقدر خوشحال بود. چقدر شاد بود که دیگر می خواهد برود. هیچ حاکمی در عالم منبر نرفت که اشک بریزد و به پروردگار بگوید : خدایا ! این مردم قلبم را مانند نمک در آب آب کردند. خدایا ! داد مرا از این مردم بگیر.

حاکمان وقتی ببینند که پایه صندلی و مقام آنها می خواهد بلرزد ، دستور سرکوب مردم را می دهند ، ولی علی علیه السلام این گونه نبود ، فقط به خدا گفت : مرا

ببر. (2)