صبر از دیدگاه اسلام (مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان) صفحه 228

زخم خوردن و شهادت می خندد.

« رَبَّنَآ أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَی الْقَوْمِ الْکَفِرِینَ » (1)خدایا ! اگر وارد درگیری شدیم ، ما را در مرز ایمان و دین و در حریم خود نگهدار. پیروزیی به ما بده که کافران تا این حد مزاحم زندگی ما و مردم نباشند.

پروردگار عالم دعای این گروه را که یکی از جنگجویان آنها حضرت داود علیه السلام بود ، مستجاب کرد. با صبر وارد جنگ شدند ، ثابت قدم ماندند و بر جالوتیان پیروز شدند. (2)داستان این صبر ، دعا و این که صبر نعمت است و ثبات قدم و پیروزی بر کافران با تعداد اندک ، در اواخر سوره مبارکه بقره به طور مفصل ذکر شده است.

مظهر صبر درکربلا

وقتی روز عاشورا جنگ شروع شد، امام علیه السلام فقط این جمله را به یاران خود فرمودند:

«صبراً بنی الکرام» (3)

ای فرزندان کرامت و آقایی! صبر کنید! یعنی زیر بار سازش با دشمن نروید و از

1- (1) - بقره 250 : 2؛ « [1]پروردگارا ! بر ما صبر و شکیبایی فرو ریز، و گام هایمان را استوار ساز ، و ما را بر گروه کافران پیروز گردان .»
2- (2) - بحار الأنوار: 441/13، باب 19؛ «وَ [2]رُوِیَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ الْقَلِیلُ الَّذِینَ لَمْ یَشْرَبُوا وَ لَمْ یَغْتَرِفُوا ثَلاَثُمِائَۀٍ وَ ثَلاَثَۀَ عَشَرَ رَجُلاً فَلَمَّا جَاوَزُوا النَّهَرَ وَ نَظَرُوا إِلَی جُنُودِ جَالُوتَ قَالَ الَّذِینَ شَرِبُوا لا طاقَۀَ لَنَا الْیَوْمَ بِجالُوتَ وَ جُنُودِهِ وَ قَالَ الَّذِینَ لَمْ یَشْرَبُوا رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَیْنا صَبْراً وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَی الْقَوْمِ الْکافِرِینَ فَجَاءَ دَاوُدُ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَوَقَفَ بِحِذَاءِ جَالُوتَ وَ کَانَ جَالُوتُ عَلَی الْفِیلِ وَ عَلَی رَأْسِهِ التَّاجُ وَ فِی جَبْهَتِهِ یَاقُوتَۀٌ یَلْمَعُ نُورُهَا وَ جُنُودُهُ بَیْنَ یَدَیْهِ فَأَخَذَ دَاوُدُ عَلَیْهِ السَّلاَمُ مِنْ تِلْکَ الْأَحْجَارِ حَجَراً فَرَمَی بِهِ فِی مَیْمَنَۀِ جَالُوتَ فَمَرَّ فِی الْهَوَاءِ فَوَقَعَ عَلَیْهِمْ فَانْهَزَمُوا وَ أَخَذَ حَجَراً آخَرَ فَرَمَی بِهِ فِی مَیْسَرَۀِ جَالُوتَ فَوَقَعَ عَلَیْهِمْ فَانْهَزَمُوا وَ رَمَی جَالُوتَ بِحَجَرٍ فَصَکَّتِ الْیَاقُوتَۀُ فِی جَبْهَتِهِ وَ وَصَلَتْ إِلَی دِمَاغِهِ وَ وَقَعَ إِلَی الْأَرْضِ مَیِّتاً وَ هُوَ قَوْلُهُ فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللّهِ وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ.»
3- (3) - بحار الأنوار: 297/44، باب 35، حدیث 2. [3]