صبر از دیدگاه اسلام (مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان) صفحه 233

همین جلسه بیاورند و بخوانند و بعد پخش کنند و به مردم آن روزگار بگویند : این

که پیغمبر شما گفته است که این کتاب از عالم غیب است ، ما زمینی ها ، هر کدام

مانند یک چهارم این کتاب را نوشته ایم ، بعد قرآن باطل شود و از آسمانی بودن در بیاید ، وقتی که مهر زمینی بودن به آن خورد ، خیمه دین به عنوان مکتب آسمانی جمع می شود و نبوت انبیا و قیامت نیز باطل می گردد و جهان یکپارچه لاییک خواهد شد.

انسان عالم عاقل ! تو که زحمت می کشی ، در راه مثبت زحمت بکش. به جای این که مردم را به پستی بکشی ، به رفعت و منزلت ببر. امام صادق علیه السلام نیز سکوت کردند. جلسه تمام شد و این ها متفرق شدند. امام علیه السلام هم منتظر ماندند تا سال دیگر که رو به روی حجر اسماعیل ، جلسه این چهار نفر تشکیل شود ، آن وقت بیایند و با این ها حرف بزنند.

لزوم صبر بر عالمان دینی

عالم باید حوصله داشته باشد و وقت شناس باشد. نباید با غیرعالم درگیر شود.

غیرعالمی که این حرف ها را می زند ، بیمار است و با علم ، منطق ، حکمت ، دلیل و برهان می شود او را معالجه کرد.

امام حسین علیه السلام به شخصی فرمودند : اگر عالمی حوصله و صبر نداشته باشد و پولداری بخیل باشد ، به نظر تو باید چه کار کرد ؟ گفت : یابن رسول الله ! باید علاجش کرد. فرمود : چگونه ؟ گفت : ما نمی توانیم علاجش کنیم ، باید خدا صاعقه ای از آسمان به گردن او بزند ، خاکسترش کند و شرّش را بکند. امام علیه السلام خندیدند و فرمودند : با این جواب هایی که تو می دهی ، هزار دینار طلا به او دادند. (1)