صبر از دیدگاه اسلام (مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان) صفحه 260

این دو برادر مرا دعوت کردند. گفتند : پدرشان در هشتاد سالگی مرد ، جمعیت خیلی کمی در تشییع جنازه اش آمدند. مردم بسیار از او متنفر بودند. شصت سال ربا

گرفت. چه باری برداشت.

دفنش کردند و آمدند ، نشستند ، تمام ملک و املاک و داریی پدرشان و حتی تلفن و اثاث خانه را محاسبه کردند ، به هم دیگر گفتند : ما یک قران از این ارث که حرام است ، نمی توانیم برداریم. پدر ما شجاعت جواب دادن به خدا را داشت ، اما ما :

«اَنَا عَبْدُکَ الضَّعِیفْ الذَّلِیلْ الحَقِیرُ المِسْکِینُ المُسْتِکَینُ » (1)

ما طاقت جواب دادن به خدا را نداریم. دفترهای پدر را آوردند ، چون شهر آنها کوچک بود و همه همدیگر را می شناختند ، به خانه آنها رفتند تا دینار آخر رباهای گرفته شده را برگرداندند. پدر را بالکل از دِین درآوردند و با پول خودشان برای او نماز و روزه استیجاری دادند ، یعنی دیگری به جای گنهکار توبه کرد. خدا این توبه را قبول می کند یا نه ؟ خودش می داند.

پذیرش توبه در حق دیگری

اینجا مسأله دومی هست ؛ من گناه مالی کردم ، فرزندانم بعد از مردن من این گناه مرا پاک کردند ، حال خدا با من چه کار می کند ؟ در اینجا دو آیه از قرآن ببینیم : در سوره نساء می فرماید :

حبیب من ! کسانی که مرتکب گناه شدند ، به خدمت تو آمدند :

« فَاسْتَغْفَرُواْ اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُواْ اللَّهَ تَوَّابًا رَّحِیًما » (2)