کتابخانه بالقرآن

صبر از دیدگاه اسلام (مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان) صفحه 273

صفحه 273

انسان اگر حادثه نبیند و با بلاء برخورد نکند و در مدار طاعت قرار نگیرد: راهی برای رشد و برای کمال و بروز استعدادهای الهی نخواهد داشت.

اگر در قرآن مجید دقت کرده باشید می بینید که خداوند متعال می فرماید:

ما انسان را در یک میدانی پر از رنج، مشقت، سختی و حادثه قرار دادیم و راه استفاده کردن از این حوادث و برخوردها را هم به روی انسان باز کردیم.

انسان عافیت طلب، انسان نفرت گرا، انسانی که نظری و همتی و اراده و قصدی به جزء بدن ندارد، پروردگار بزرگ عالم او را خارج از میدان انسانیت و آدمیت می داند.

دنیا از دیدگاه قرآن و اهل بیت علیهم السلام

قرآن مجید و انبیاء و ائمه چهار مسئله درباره دنیا بیان کردند.

یک مسئله در نهج البلاغه از امیرالمومنین علیه السلام نقل شده است که حضرت در پرهیز از دنیا می فرماید:

«دار بالبلاء محفوفۀ» (1)

مثل فرشی که بافنده ها می بافند و تار و پود این فرش از نخها و ریسمان ها و

1- (1) - نهج البلاغه: خطبه 217؛ « [1]دَارٌ بِالْبَلاَءِ مَحْفُوفَۀٌ وَ بِالْغَدْرِ مَعْرُوفَۀٌ لاَ تَدُومُ أَحْوَالُهَا وَ لاَ یَسْلَمُ نُزَّالُهَا أَحْوَالٌ مُخْتَلِفَۀٌ وَ تَارَاتٌ مُتَصَرِّفَۀٌ الْعَیْشُ فِیهَا مَذْمُومٌ وَ الْأَمَانُ مِنْهَا مَعْدُومٌ وَ إِنَّمَا أَهْلُهَا فِیهَا أَغْرَاضٌ مُسْتَهْدَفَۀٌ تَرْمِیهِمْ بِسِهَامِهَا وَ تُفْنِیهِمْ بِحِمَامِهَا وَ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّکُمْ وَ مَا أَنْتُمْ فِیهِ مِنْ هَذِهِ الدُّنْیَا عَلَی سَبِیلِ مَنْ قَدْ مَضَی قَبْلَکُمْ مِمَّنْ کَانَ أَطْوَلَ مِنْکُمْ أَعْمَاراً وَ أَعْمَرَ دِیَاراً وَ أَبْعَدَ آثَاراً أَصْبَحَتْ أَصْوَاتُهُمْ هَامِدَۀً وَ رِیَاحُهُمْ رَاکِدَۀً وَ أَجْسَادُهُمْ بَالِیَۀً وَ دِیَارُهُمْ خَالِیَۀً وَ آثَارُهُمْ عَافِیَۀً فَاسْتَبْدَلُوا بِالْقُصُورِ الْمَشَیَّدَۀِ وَ النَّمَارِقِ الْمُمَهَّدَۀِ الصُّخُورَ وَ الْأَحْجَارَ الْمُسَنَّدَۀَ وَ الْقُبُورَ اللاَّطِئَۀَ الْمُلْحَدَۀَ الَّتِی قَدْ بُنِیَ عَلَی الْخَرَابِ فِنَاوهَا وَ شُیِّدَ بِالتُّرَابِ بِنَاوهَا فَمَحَلُّهَا مُقْتَرِبٌ وَ سَاکِنُهَا مُغْتَرِبٌ بَیْنَ أَهْلِ مَحَلَّۀٍ مُوحِشِینَ وَ أَهْلِ فَرَاغٍ مُتَشَاغِلِینَ لاَ یَسْتَأْنِسُونَ بِالْأَوْطَانِ وَ لاَ یَتَوَاصَلُونَ تَوَاصُلَ الْجِیرَانِ عَلَی مَا بَیْنَهُمْ مِنْ قُرْبِ الْجِوَارِ وَ دُنُوِّ الدَّارِ وَ کَیْفَ یَکُونُ بَیْنَهُمْ تَزَاوُرٌ وَ قَدْ طَحَنَهُمْ بِکَلْکَلِهِ الْبِلَی وَ أَکَلَتْهُمُ الْجَنَادِلُ وَ الثَّرَی وَ کَأَنْ قَدْ صِرْتُمْ إِلَی مَا صَارُوا إِلَیْهِ وَ ارْتَهَنَکُمْ ذَلِکَ الْمَضْجَعُ وَ ضَمَّکُمْ ذَلِکَ الْمُسْتَوْدَعُ فَکَیْفَ بِکُمْ لَوْ تَنَاهَتْ بِکُمُ الْأُمُورُ وَ بُعْثِرَتِ الْقُبُورُ هُنالِکَ تَبْلُوا کُلُّ نَفْسٍ ما أَسْلَفَتْ وَ رُدُّوا إِلَی اللّهِ مَوْلاهُمُ الْحَقِّ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما کانُوا یَفْتَرُونَ.»