صبر از دیدگاه اسلام (مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان) صفحه 323

بشارت و انذار داود علیه السلام

پروردگار به داود علیه السلام فرمود:

خوبان امت را بترسان و بدان امت را بشارت بده. عرض کرد: مولای من عکسش باید باشد، من بروم خوبها را جمع بکنم و بشارت به عنایت حق بکنم و بدها را جمع بکنم که بدا به حال همه تان از تازیانه عذاب.

خطاب رسید: نه، خوبان به خاطر خوبی زیادشان ممکن است مغرور بشوند. (1)برو به آنها بگو: بترسید از این عباداتی که کردید، عباداتتان را نگه بدارید برای اینکه دشمنی مثل ریا و خودپسندی در مقام حمله به عباداتتان است. اما گنهکاران گاهی در خودشان می روند که کسی را غیر از من ندارند، برو به آنها بشارت بده، بگو:

من هر وقت بیایید قبولتان می کنم و من به انتظار شما هستم.

راه را باید آدم بلد باشد، روابط را باید طوری به کار بگیرد که روابط عامل قرب باشند نه عامل بعد، وسائل باید عامل قرب باشند.

حقیقت «جنات، جنات نعیم، جنتی» در قرآن

کسی که دارای معرفت کشفی است نه معرفت لفظی و استدلالی عمق واقعیات را خدا به او توفیق داده فهمیده و همین را وسیله عشق بازی با خدا می داند، هر چه که می خواهد باشد، خوب به تناسب حالش و به تناسب عملش و به تناسب آن قبولی که از مسائل الهی کرده، خدا در قرآن جایش را به او نشان می دهد، این اهل فردوس اعلی است.

« وَ هُمْ فِیهَا خَلِدُونَ » (2)