صبر از دیدگاه اسلام (مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان) صفحه 338

بود، علم هم اسیر است.

خیلی ها علم به حرام و حلال خدا دارند اما عمل نمی کنند، نه به واجب خدا گوش می دهند نه به حرام خدا. طلحه و زبیر که جاهل به احکام خدا نبودند بلکه از عالمان به احکام الهی بودند، جاهل نبودند، آنهایی که بعد از پیغمبر اسلام صلی الله علیه وآله تا کشته شدن امیرالمؤمنین علیه السلام اینهمه جنایت کردند. عالمان به احکام الهی بودند جاهل نبودند ولی علمشان و اراده ایشان اسیر بود و علم اسیر و اراده اسیر هیچ حرکتی ندارد. انسان در معرض آزمایش های سنگین است.

خدا به انسان آگاهی می دهد، بعد هم کیفیت برخورد را معلوم می کند که با حادثه چگونه برخورد کند هر چه باشد، چه حادثه مثل قرآن باشد که در رأس

پدیده هاست، و چه پیاده شدن احکام خدا باشد. چه بلاها و مصائب آسمانی باشد مثل زلزله یا چه بلاهایی باشد که دشمن بر انسان ایجاد می کند: مثل جنگ یا بلاهایی باشد که زیر و بالا شدن اجتماعی برای انسان تولید می کند یا بلای هوای نفس باشد یا بلای شکم باشد.

اولاً: آگاهی داده که شما در جاده ای هستید که پر از حادثه است.

ثانیاً: راه برخورد با حادثه را معلوم کرده که چگونه برخورد بکنید.

ثالثاً: قدرت برخورد سالم با حادثه را هم به انسان عنایت کرده که همین مقام صبر است.

کشتی نجات

آن وقت اهل معرفت آنقدر حادثه برایشان شیرین است؛ چون دیدشان دید الهی است، بر اثر معرفت عشق پیدا کردند و این عشق برایشان مرکب عمل شده است و روی دریای حوادث حرکت می کنند و اصلاً کشتی شان نمی شکند، روی دریای حوادث حرکت می کنند روزنه ای در کشتی ایشان پیدا نمی شود کشتی می رود تا به ساحل برسد. البته اینها معرفت پر قدرتی دارند معرفتشان، عشقشان، پیغمبرشان، امامشان، همه اینها هدایتگر این کشتی هستند و با چنین کشتی وقتی انسان در دریای حوادث حرکت می کند تمام آزمایش های و تمام زیر و بالاها و تمام موج ها را پشت سر می گذارد، راحت به ساحل نجات می رسد.