صبر از دیدگاه اسلام (مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان) صفحه 55

در بعضی از مواقع انسان آبروی خود را خرج خدا می کند. آبرو تعداد ندارد ، بلکه یک کیفیت است. گاهی علم خود را خرج خدا می کند ، باز هم علم یک کیفیت است. ثواب هزینه کردن آبرو یا علم برای خدا ، با عدد نشان داده نمی شود ، چون عددی نیست. اما در اینجا مسأله مال است. در مال عدد مطرح است.

کسی که یک درهم مال خود را در راه خدا هزینه کند ، داستان این یک درهم مانند داستان یک عدد دانه نباتی می ماند که کشاورز می کارد و این دانه نباتی را به هفتصد دانه تبدیل می کند.

می فرماید : شما در طبیعت عالم ببینید که یک دانه ، هفتصد دانه شد ، پس باور کنید که من یک درهم شما را هفتصد برابر پاداش می دهم. کسانی که دین ندارند و کار خوب می کنند ، چون ایمان به قیامت و پروردگار ندارند ، پاداش قیامتی ندارند ، اما از عجایب پروردگار این است که پاداش نیکی بی دینان را در دنیا حساب می کند و می پردازد.

حکایت امام کاظم علیه السلام با کافر ریاضت کشیده

کسی به مدینه آمد و به مردم مدینه گفت : من می توانم خبرهایی از زندگی شما بدهم. کسانی که با او در ارتباط بودند ، از او خبر می خواستند و او خبر می داد و درست می گفت. این موضوع را به خدمت مبارک موسی بن جعفر علیهما السلام اطلاع دادند که : شخص بی دین و غیر مسلمانی به مدینه آمده و از امور ما خبر می دهد.

حضرت با او ملاقات کردند و در حضور مردم فرمودند : چه کار کرده ای که به این حال رسیده ای که به پنهان راه پیدا کرده ای ؟

به حضرت عرض کرد : خیلی چیزها را می خواستم ، با خواسته هایم مخالفت

کردم و در مقابل خواسته های خودم ، صبر کردم و آن خواسته ها را دنبال نکردم ، اگر چه تلخ و سخت بود.

حضرت فرمودند : درست است که چنین دانشی در محدوده ریاضت های نفسی و مخالفت با خواهش ها نصیب تو شده است. این مسأله درستی است ؛ چون خدای مهربان در این عالم نیز اجر خوبی احدی را ضایع نمی کند ، و لو با خدا نبوده ، مخالف خدا باشند و خدا را قبول نداشته باشند.