صبر از دیدگاه اسلام (مجموعه سخنرانیهای استاد حسین انصاریان) صفحه 88

را دارد.

بنا به آیات قرآن و روایات ، مسلمان باید اسلامش کامل باشد ، تا بتواند با قدرت و کمالِ اسلامش ، به لقا ، قرب ، پاداش حق ، امنیت دنیا و آخرت برسد. عنصری که از آن تعبیر به عنصر ریشه ای شده ، عبارت از ایمان ، اعتقاد و باور است که امری قلبی است. خود این باور و اعتقاد نیز ترکیبی از پنج حقیقت است ؛ باور داشتن خدا ، قیامت ، فرشتگان ، قرآن و همه انبیا و ائمه علیهم السلام.

به دست آوردن این باورها از دو راه امکان پذیر است ؛ تحصیل ، استماع. راه دیگری ندارد. انسان باید سال ها در کنار معلمان ربّانی تعلیم دین ببیند ، تحصیل دانش دینی و معرفت نماید ، فقیه در دین ، یعنی دین شناس علمی شود ، یا این که به فرموده قرآن مجید : گوش خود را در شنیدن حقایق الهی از دهان پاکان هزینه کند ؛ یا از انبیا و امامان علیهم السلام بشنود و یا از اولیای عالم و عارف به دین.

در متن معارف دین ، برای فراهم کردن زمینه باور در قلب مردم ، براهین ، حجت ها و مسائل علمی ، یقینی است. این باور برای انسان با خواندن یا شنیدن حاصل می شود ؛ یعنی به این نقطه می رسد که وجود مقدس حضرت حق ، قیامت ،

فرشتگان ، پیامبران و قرآن مجید را باور می کند و سلامت باطن را در خود تحقق

می دهد. این بخش ، یک سوم از دین است که در ارتباط با قلب است.

معامله عمل صالح با پروردگار

یک سوم دیگر دین ، عمل صالح است ؛ انجام واجبات ، کارهای مثبت ، انجام عبادات و اعمال خوب که تکلیف انسان است نیز یک سوم دین است ، که معامله کردن انسان با پروردگار از طریق رفتارهای مثبت ، واجبات و عبادات انجام می گیرد.

اگر در ارتباط با پروردگار و مردم ، از انسان غیر از این عمل سر بزند ، طبق آیات قرآن ، معصیت و گناه است و تعابیر قرآن در هر دو ناحیه نیز عجیب و لطیف است.

مثلاً در ارتباط با پروردگار ، ذکر رکوع یا یک بار «سبحان ربی العظیم و بحمده » است یا سه بار «سبحان الله » . اگر انسان با پروردگار عالم در رفتار عبادتی درست معامله نکند و از آن کم بگذارد ، مثلاً در رکوع بگوید : «سبحان ربی العظیم وبحمده »