عزت حسینی صفحه 7

امام حسین و ولادت

اشاره

خانه محقّر فاطمه (س) انوار ملکوتی را در خود پرورش داده است و هر چند مدت،چشمان نورانی علی و فاطمه به جمالی از این انوار عرشی منور می گشت، اما تولد حسین (ع) آن چنان جذبه ای در عالم عشق در این خانه محقر و نورانی ایجاد کرد که چشم همگان خیره و توجه عالمیان معطوف به این نوزاد شد.در بین ایام روزگار روز پنج شنبه، سوم شعبان سال چهارم هجری به خود می بالد که عزیزی را در برگرفته که عالم امکان و تمام موجودات مفتخر به حضورش در این جهان شده اند.چرا که نوری در این عالم تبلور پیدا کرد که مأوایش اصلاب شامخه و ارحام مطهره بود.

مدت حمل

عالمان پزشکی از روی موازین علمی ثابت کرده اند که جنین آدمی شش ماهه کامل نمی شود و زیست نمی کند و هر موجود شش ماهه ای اصولاًباید ناقص الخلقه باشد.اما خلقت ِ این نوازد، حسینی به عالم هدیه کرد که شش ماهه به دنیا آمد. نه تنها نقصی نداشت بلکه از نظر صورت و سیرت زیباترین و کامل ترین افراد بشر بود که هم در نقطه کمال جسمی و هم به رشد کمال ِ روحانی رسیده بود، زیرا حسین مردی آسمانی بود و از آب و خاک دیگری عجین شده است:با چنین حسن و ملاحت اگر اینان بشرند ز آب و خاک دگر و شهر و دیار دگرنددر همان بدو تولد دهانش معطر به زبان پیامبر اکرم (ص) شد و حضرت با نهادن زبان در دهان این فرزند، شیره جانش را به او ارزانی داشت و تا مدت ها روزی خود را ازانگشت ابهام پیامبر تناول می کرد.از همان کودکی آنچه از زبان و انگشت و نگاه های

عاطفه آمیز جدش گرفت مانند کوه وقار، همه را نگاه داشت و در موقع خود هم چون کوه آتشفشان بر خود می جوشید و می خروشید و لؤلؤ و مرجان بیرون می داد و جواهر و معادن و عناصر عالیه درونی را به معرض نمایش مردم جهان گذاشت و تحولی در عالم به وجود آورد که صفحه روزگار و تاریخ عالم بشریت مثل و مانندی برای آن ندیده است.

لباس بهشتی

علامه مجلسی می نویسد: برای حسین (ع) لباس بهشتی آوردند و پیامبر اکرم (ص) آن را به حسین پوشانید و فرمود:هذه هدیه اهداها الله ربی الحسین وان لحمتها من زغب جناح جبرئیل وها انا البسه ایاها و اُزینه بهافان الیوم الزینه و انّی احبّه.این حلّه لباسی است که تار و پودش را پر جبرئیل و فرشتگان تشکیل می دهد و به حسینم می پوشانم و زینت می دهم، چون امروز روز زینت اوست و من او را دوست دارم.

زندگی در دامن پیامبر

کودک ناز پرورده علی مدت هفت سال از عمر عزیزش را در کنار جد عزیزتر از جانش پیامبر عظیم الشأن سپری کرد و در مهد تربیت نبوت، رشد و نمو کرد.شدت علاقه پیامبر به این کودک آن چنان بود که اگر کوچک ترین ناملایمتی بروی وارد می شد بسیار ناراحت می شد.منقول است که روزی پیامبر خاتم از کنار خانه حضرت زهرا (س) می گذشتند چون صدای گریه حسین را شنیدند وارد خانه شد و به دخترش فرمود: مگر نمی دانی که گریه حسین مرا می رنجاند، آن گاه طفل را بوسید و فرمود: خداوندا من این کودک را دوست می دارم تو هم او را دوست بدار.