عفت کلام در قرآن صفحه 1

دیباچه

ادب، در گفتار پسندیده و کردار شایسته بروز می یابد و قرآن، انسان را به آدابی آراسته و سخنی برازنده، فرا می خواند.

پیامبران الهی نیز پرچم داران هدایت جامعه بشری هستند و با کردار و رفتارشان، نقش تربیتی را در جامعه ایفا می کنند. آنان معلمانی هستند که به ادب الهی آراسته اند، کلامشان نور است و عملشان صراط و سراح.

عفت، بروز حالتی نفسانی است که انسان را از خواسته های بی جای نفس و شهوت ها بازمی دارد و در ابعاد گوناگون ظاهر می شود. یکی از مهم ترین بخش های آن، عفت کلام است. عفت کلام نعمتی خدادادی و نشانگر شخصیت انسان است. کلام، ضمیر و باطن آدمی را هویدا می سازد و از ویژگی های مؤمن سنجیده گویی و گزیده گویی است. زبان مؤمن، پشت قلبش نهفته است و او نابه جا و بدون اندیشه سخن نمی گوید.

مؤمن از کارکردهای نیکوی زبان آگاه است و هماره آن را با نام و یاد خدا معطّر می سازد. سخن وسیله ای برای پیام رسانی، آموزش و تربیت و حل و فصل اختلاف هاست.

چنان چه حضرت موسی علیه السلام در انجام رسالت الهی خویش، قدرت بیان و گره گشایی را از خداوند طلب می کند.

ناگفته نماند که قرآن کریم، حتی به زیر و بم صداها توجه دارد و