عفت کلام در قرآن صفحه 105

در آن اشاره شد که هر یک از دو طرف، مرد و زن (مورد اتهام) با به زبان آوردن شهادت مشخصی، اتهام را از خود برطرف کند. این شهادت به این گونه بود که مرد باید چهار بار شهادت «اُشْهِدُ بِاللّه ِ انّی لَمِن الصّادِقینَ» را بر زبانش جاری کند و سرانجام بگوید: «لعنت خدا بر آن کسی که دروغ بگوید» و زن نیز در مقابل چهار مرتبه شهادت «اُشْهِدُ بِاللّه ِ اِنَّه لَمِن الکاذبینَ» را بر زبان آورد و در پایان بگوید: «خشم خدا بر من اگر این مرد در ادعای خود راست گو باشد»(1) بدین صورت، با چهار مرتبه اقرار که به جای چهار شاهد انجام می پذیرد و در نهایت با لعن به دروغ گو، این مشکل مردم با اقرار زبانی و گفتار، درمان می یابد.

ب) تقیه

ب) تقیه

قرآن می فرماید:

کسانی که پس از ایمان کافر شوند _ به جز آن ها که زیر فشار واقع شده اند؛ در حالی که قلبشان آرام و باایمان است _ آری؛ آن ها که سینه خود را برای پذیرش کفر گشوده اند، خشم خدا بر آن هاست و عذاب مهیبی در انتظارشان.(2)

مشرکان در صدر اسلام، پیش گامان راه اسلام را به شدّت آزار می دادند؛ تا جایی که در زیر شکنجه های وحشیانه آنان را به شهادت می رساندند. از جمله شهیدان، پدر و مادر عمار (یاسر و سمیه) بودند، ولی عمار در زیر شکنجه های مشرکان لب به سخن گشود و با زبان به خواسته آنان (که به نیکی یاد کردن بت هایشان بود) اقرار کرد و سپس نجات یافت. پس از رهایی با ناراحتی تمام نزد پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم رفت و ماجرا را تعریف کرد. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم او را دلداری داد و به او فرمود: «اِنْ