عفت کلام در قرآن صفحه 3

پیش گفتار

پیش گفتار

قرآن که از ساحت مقدس پروردگار جهانیان؛(1) «رحمان رحیم»،(2) «عزیز رحیم»،(3) «عزیز علیم»(4) و «حکیم حمید»(5) سرچشمه گرفته، تجلی گاه صفات خداوند متعال است. قرآن، کتابی است که به حق(6) و از سوی حق فرو فرستاده شده و(7) رسولی آن را دریافت و تبلیغ کرده که اساس رسالتش بر حق استوار است.(8) بنابراین، حقانیّت و صداقتی فراگیر، قرآن را در بر گرفته که جلوه های روشن آن در آیات و سوره ها نمایان است: «فماذا بعد الحق الا الضلال؛ پس از حق جز گمراهی چیست؟» (یونس: 32)

قرآن که جامع(9) آموزه های آسمانی پیامبران است، از سوی خاتم پیامبران(10) که جامع صفات پیامبران پیشین است، برای تحقق بخشیدن به

1- واقعه، 80 : «تنزیل من رب العالمین؛ فرو فرستاده ای از سوی پرودگار جهانیان است».
2- فصلت، 2
3- یس، 5.
4- غافر، 2.
5- فصلت، 42.
6- زمر، 2.
7- حج، 62.
8- بقره، 119.
9- قرآن از «قرء» به معنی جمع کردن و گرد آوری مشتق شده است. چون قرآن، جامع آموزه های کتاب های آسمانی پیامبران و علوم است، آن را قرآن گویند. نک: معجم مفردات الفاظ القرآن، راغب اصفهانی، تحقیق: ندیم مرعشلی، ذیل ماده «قرء».
10- احزاب، 40.