عفت کلام در قرآن صفحه 36

بر این باور خرافی و انحرافی پافشاری می ورزیدند. یکی از هدف های فرو فرستادن قرآن، ترساندن این گروه و پاک کردن این خرافه ها است:

وَ یُنْذِرَ الَّذینَ قالُوا اتَّخَذَ اللّهُ وَلَدًا ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَ لا ِلآبائِهِمْ کَبُرَتْ کَلِمَهً تَخْرُجُ مِنْ أَفْواهِهِمْ إِنْ یَقُولُونَ إِلاّ کَذِبًا (کهف: 4 _ 5)

و آن ها را که گفتند: «خداوند، فرزندی (برای خود) انتخاب کرده است» انذار کند. نه آن ها به این سخن یقین دارند، و نه پدرانشان! سخن بزرگی از دهانشان خارج می شود. آن ها فقط دروغ می گویند!

مسیحیان به خدایان سه گانه خداوند، مسیح و روح القدس که واسطه میان خدا و مسیح است معتقدند. آنان از سویی هر سه را در حقیقت یکی می پنداشتند.

معنای ترکیبی عفت کلام

معنای ترکیبی عفت کلام

با این نگرش در تعریف ترکیبی عفت کلام، با توجه به معنای لغوی و اصطلاحی و مصداق های گوناگونی که در قرآن دارد، می توان گفت عفت کلام عبارت است از: پیراستن کلام از آن چه که در عقل و شرع ممنوع است و برای زبان و کلام آفت شمرده می شود. به عبارت دیگر، عفت کلام، یعنی خویشتن داری در به کارگیری گفتار ناشایست. با افزودن تعریف دیگری به آن، مفهوم روشنی به دست می آید: «آراستن کلام با زیبایی های گفتاری که قرآن و سنت و عقل عرضه کرده اند. در این صورت، ترکیب عفت کلام مفهوم وصفی به خود می گیرد، یعنی کلام پاکیزه (قول طیب)(1) بنابراین، برای اعتدال در کلام باید دو شاخصه اصلی پیراستگی و آراستگی در نظر باشد. همان طور که برای اعتدال نفس نیز