عفت کلام در قرآن صفحه 42

در این جا نمونه هایی از آیات قرآن که ساحت مقدس انبیا را از هرگونه نقص پاک دانسته و از آنان به پاکی یاد می کند بسنده می کنیم:

خداوند ابراهیم علیه السلام را به وصف هایی چون خلیل(1) حلیم و اوّاه و منیب،(2) صدیق و نبی(3) توصیف فرمود و او را در زمره صالحین،(4) قانتین،(5) محسنین،(6) مصطفین(7) قرار داد و با لیاقت و شایستگی ای که داشت، موهبت عظیم رشد(8) که رسیدن به واقع و هدایت یافتگی فطری به توحید است بدو داده شد و به خاطر اطمینان یافتن قلبش، چگونگی زنده شدن مردگان به عنوان معجزه به او نشان داده شد(9) و نیز با نمایاندن باطن و ملکوت آسمان ها و زمین، او را به مرحله یقین رساند(10) و سرانجام او را به عنوان پیشوا و امام و هادی مردم قرار داد.

قالَ إِنّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ إِمامًا قالَ وَ مِنْ ذُرِّیَّتی قالَ لا یَنالُ عَهْدِی الظّالِمینَ. (بقره: 124)

خداوند به او فرمود: من ترا امام و پیشوای مردم قرار دادم! ابراهیم گفت: از دودمان من (نیز امامانی قرار ده! خداوند فرمود: پیمان من، به ستمکاران نمی رسد!

داود علیه السلام از پیامبران با فضیلت و پیام آور کتاب زبور بود.(11) خداوند او را به عنوان خلیفه خویش در زمین قرار داد تا در میان مردم به حق

1- نساء، 125.
2- هود، 75.
3- مریم، 41.
4- نحل، 122.
5- نحل، 20.
6- صافات، 110.
7- آل عمران، 33.
8- انبیاء، 51.
9- بقره، 260.
10- انعام، 75.
11- اسراء، 55 .