عفت کلام در قرآن صفحه 65

هم مانند دیگر پیامبران فرستاده خداست و از مادری راست گو به دنیا آمده است که هر دوی آن ها غذا می خورند و قضای حاجت می کردند.

مَا الْمَسیحُ ابْنُ مَرْیَمَ إِلاّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَ أُمُّهُ صِدِّیقَهٌ کانا یَأْکُلانِ الطَّعامَ. (مائده: 75)

مسیح فرزند مریم، فرستاده (خدا) بود؛ پیش از وی نیز فرستادگان دیگری بودند. مادرش، زن بسیار راست گویی بود. هر دو، غذا می خوردند؛ (با این حال، چگونه ادعای خدایی مسیح و پرستش مریم را دارید؟)

در تفسیر (کانا یَاْکُلانِ الطَعامَ) گفته اند: برای اکل (خوردن) دو معنا به ذهن می رسد: یکی همان معنای معروف (خوردن) است که نخست به ذهن می رسد. البته این معنا مراد نیست؛ بلکه در این آیه معنای دورِ دیگری که پس از خوردن، انجام می گیرد (دفع خوردنی ها)، مدّ نظر است. این گونه تعبیر، ادب والا و ذوق بالای سخن گوی آن را نشان می دهد که از خوردن، معنای دور آن را اراده کرده است؛ یعنی آن کسی که غذا می خورد، آن غذا پس از هضم، از بدنِ او دفع می شود. سپس به غذا نیازمند می شود و پیوسته در حال نیاز است، پس چگونه شایسته خدایی است. این که چرا مقصود از این تعبیر معنای نزدیک آن نیست، بلکه معنای کنایی آن است، گفته اند به سبب خواری و زشت شمردن کسانی است که آن دو را به عنوان خدا دانستند.(1)