عفت کلام در قرآن صفحه 66

دلیلی که کنایه بودن آن را تایید می کند، حدیثی از حضرت علی علیه السلام است که در پاسخ برخی از زندیقان درباره لغزش های انبیا نقل شده است:

آیا سخن خداوند را درباره وصف عیسی نشنیده ای! آن جایی که درباره او و مادرش گفت آن دو غذا می خورند. معنایش آن است که کسی که غذا می خورد، سنگینی ای بر او عارض می شود و هرکس که سنگینی بر او عارض شود، پس چنین شخصی برای آن چه که نصاری درباره فرزند مریم ادعا کردند (خدایی بودن او) شایستگی ندارد.(1)

کنایه یا تصریح در واژه «فرج»

کنایه یا تصریح در واژه «فرج»

از ادب الهی دیگر که به کنایه بیان شده است پاکدامنی حضرت مریم علیه السلام است.

وَ الَّتی أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فیها مِنْ رُوحِنا وَ جَعَلْناها وَ ابْنَها آیَهً لِلْعالَمینَ. (انبیاء: 91)

و به یادآور زنی را که دامان خود را پاک نگه داشت و ما از روح خود در او دمیدیم و او و فرزندش [مسیح] را نشانه بزرگی برای جهانیان قرار دادیم!

برخی در بیان واژه فرج گمان کرده اند که این گونه واژه ها، واژه های صریح هستند؛ در حالی که در لغت به معنای شکاف میان دو چیز است. مانند «فَرَجَهُ الحائِطِ؛ یعنی شکاف دیوار». فرج در انسان نیز به معنای شکاف میان دو پا است. و از آن به سوأه (شرمگاه) کنایه شده است، ولی این واژه به دلیل کاربرد زیاد آن، گویی واژه ای صریح است.(2)