عفت کلام در قرآن صفحه 67

منظور از فرج در آیه یاد شده، «جیب درعها» یعنی گریبان پیراهن مریم علیه السلام است؛ چون گریبان شکافی است که میان دو طرف پیراهن قرار دارد، نام فرج به آن نهاده اند و از آن به سوأه (عضو مخصوص) کنایه شده است.

بنابراین، نگه داری گریبان از آلودگی ها کنایه از پاکی و نگه داری پایین بدن است و آن نیز کنایه از عفت و پرهیز از فحشا است. در واقع، در اَحْصَنَتْ فَرْجَها دو کنایه به کار رفته است و این، از لطیف ترین و بهترین کنایه هاست.(1)

کنایه در ادبار

یکی دیگر از کنایه گویی ها در قرآن، تعبیر شدن از تهیگاه (الإست) به «ادبار» است.(2)

فَکَیْفَ إِذا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلائِکَهُ یَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبارَهُمْ. (محمد: 27)

حالِ آنان چگونه خواهد بود، هنگامی که فرشتگان (مرگ) بر صورت و پشت آنان می زنند و جانشان را می گیرند؟

دو پرسش

اشاره

دو پرسش

زیر فصل ها

1 _ چرا تعبیر «کَواعِبَ اَتْرابا» در قرآن به کار رفته است؟

2 _ چرا خداوند، عالمانِ بی عمل یهود را به حیوان ها مَثَل زده است؟

1 _ چرا تعبیر «کَواعِبَ اَتْرابا» در قرآن به کار رفته است؟

1 _ چرا تعبیر «کَواعِبَ اَتْرابا» در قرآن به کار رفته است؟

با توجه به آن چه گذشت، این پرسش مطرح می شود که چرا قرآن که از اموری که انسان از بیان آن شرم دارد، به کنایه یاد می کند، چگونه برای وصف دختران بهشتی، به توصیف اندام آن ها پرداخت و آنان را به