عفت کلام در قرآن صفحه 69

با این مقدمه، پاسخ پرسش نخست این است که خداوند که برای یادآوری نعمت های بهشتی، آن هم برای پرهیزگاران، می خواهد از دخترانی که در اوج زیبایی و شادابی هستند نام برد، ناگزیر باید واژه ای را بیابد و به کار گیرد که عرب برای دختران زیبا و جوان، به کار می گیرد. عرب به دخترانی که در اوج زیبایی و جوانی هستند، کواعب می گوید. در واقع، قرآن معنایی را اراده کرده است که عرب به دخترانِ تازه به مرحله بلوغ رسیده، می گفته است. آن معنا همان «نهایت زیبایی و نشاط جوانی» است، نه این که به توصیف اندام پرداخته باشد؛ که این شیوه قرآن نیست. به عبارت دیگر، قرآن مبادی و وضع نخستین این لغت را رها کرده و به غایت آن که «نهایت زیبایی»، است، نظر دارد. سرانجام شاید بتوان آیه را این گونه معنا کرد که:

برای پرهیزگاران در بهشت دخترانی بسیار زیبا و جوان آماده است که عرب آن ها را «کواعب» می نامد.

2 _ چرا خداوند، عالمانِ بی عمل یهود را به حیوان ها مَثَل زده است؟

اشاره

2 _ چرا خداوند، عالمانِ بی عمل یهود را به حیوان ها مَثَل زده است؟

مَثَلُ الَّذینَ حُمِّلُوا التَّوْراهَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوها کَمَثَلِ الْحِمارِ یَحْمِلُ أَسْفارًا بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذینَ کَذَّبُوا بِایاتِ اللّهِ وَ اللّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظّالِمینَ. (جمعه: 5)

کسانی که مکلف به عمل تورات شدند، ولی حق آن را ادا نکردند، مانند درازگوشی هستند که کتاب هایی را بر دوش می کشد، اما چیزی از آن نمی فهمد. گروهی که آیات خدا را انکار کردند، مثال بدی دارند، و خداوند قوم ستمگر را هدایت نمی کند.

خداوند صدای بلند و ناهنجار را به صدای خران مثال می زند:

وَ اقْصِدْ فی مَشْیِکَ وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِکَ إِنَّ أَنْکَرَ اْلأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمیرِ. (لقمان: 19)

(پسرم) در راه رفتن، اعتدال را رعایت کن؛ از صدای خود بکاه (و هرگز فریاد مزن) که زشت ترین صداها صدای خران است.