گوهر قدسی معرفت صفحه 144

در باب حجّیت واحد، بالاخره در علم اصول اطمینان به صدور، میزان اعتبار شناخته شده. و روش عرف و عقلا نیز بر همین نحو قرار دارد.(1)

یکی از راه های اطمینان به صدور خبر، معتبر بودن آن نزد مؤلّف است

این اطمینان به صدور از راه های مختلفی ممکن است برای انسان حاصل شود که از مهم ترین آنها معتبر بودن حدیث نزد مؤلّفین جوامع حدیثی است که به دقّت، تدیّن، تحقیق و عدالت شناخته شده اند. محدّثان معروف و طراز اوّل شیعه به قدری در جمع آوری و اعتماد بر احادیث دقّت نظر و موشکافی داشته اند که با توجّه به میزان تعبّد و عدالت ایشان، احتمال اینکه چیزی را با ظنّ و گمان به معصوم نسبت بدهند و بر آن بدون علم و یقین اعتماد کنند، جدّاً وجود ندارد.

کسانی نظیر شیخ الطائفه محمدبن حسن طوسی و رئیس المحدّثین شیخ صدوق و ثقه الاسلام مرحوم کلینی، بزرگانی هستند که اظهار نظرشان درباره مدح یا ذمّ رجال حدیث کاملاً مورد قبول است. اگر کسی را یکی از این بزرگان توثیق کرده یا بر عدالت او گواهی داده باشد، قطعاً موثّق و عادل تلقّی می شود. در این صورت شهادت آنها بر صحّت احادیثی که در کتاب هایشان آورده اند نیز باید مورد قبول باشد.

مرحوم علامه مولی محمّد تقی مجلسی (مجلسی اوّل) در شرح7.