گوهر قدسی معرفت صفحه 165

چون احادیث موثوق الصدور به واسطه قرائنی مورد اعتماد و وثوق متقدّمین بوده، صحّت آنها بی ملاک نیست.(1)

ضعیف یا مجهول بودن سند حدیث در کتب قدما ضرری به اعتبار آن نمی زند

این موضوع که ضعیف یا مجهول بودن راوی به اصطلاح متأخّرین ضرری به اعتبار حدیث نزد علمای امامیّه نمی زند، مورد قبول همه ایشان است و اختصاصی به اخباریّین ندارد. علامه بزرگ مرحوم وحید بهبهانی که پرچمدار اصولیّین در زمان خود بودند، به همین موضوع تصریح کرده اند. ایشان فرموده اند:

لایَضُرُّنا جَهالَهُ بعض من وقع فی الطریق لکونِ الکُتُبِ و الأصولِ معروفهً مشهورهً ثابتهً إلی مؤلّفیها... فلا وجهَ کما قیل إنّ طریقَ الصدوق أو الشیخ إلی شخصٍ إذا کانَ ضعیفاً حُکِمَ بِضَعفِ الروایهِ المرویّه عن ذلک الطریق.(2)

اگر یکی از کسانی که در طریق نقل حدیث هستند، مجهول باشد، ضرری برای ما ندارد. زیرا کتابها و اصول شناخته شده و معروف بوده و استناد آنها به نویسندگانشان اثبات شده بود...

پس این سخن که گفته شود طریق شیخ صدوق یا شیخ طوسی به یک شخص اگر ضعیف باشد، به ضعف روایتی که از طریق آن شخص نقل شده حکم می شود، سخنی بدون دلیل است.1.