گوهر قدسی معرفت صفحه 167

علامه مجلسی در شرح مقدّمه مرحوم کلینی بر کافی، آنجا که ایشان بر صحّت احادیث کتابش شهادت داده است (بالآثار الصحیحه عن الصادقین علیهم السلام) چکیده نظر خود را درباره اعتبار احادیث کتاب کافی چنین ارائه داده است:

خلاصهُ القَولِ فی ذلک و الحقُّ عندی فیه: أنَّ وجودَ الخبرِ فی أمثالِ تلک الأصولِ المعتبرهِ ممّا یورِثُ جوازَ العَمَلِ بِهِ لکن لابدَّ مِنَ الرجوعِ الی الأساتیدِ لِترجیحِ بَعضها علی بعضٍ عندَ التعارضِ. فإنّ کونَ جمیعها معتبراً لایُنافی کونَ بَعضِها أقوی.(1)

خلاصه مطلب و عقیده صحیح از نظر من این است که: اگر حدیثی در امثال این اصول مورد اعتماد باشد، برای اینکه عمل به آن جایز باشد کفایت می کند؛ ولی در مقام تعارض باید به سندهای آنها رجوع کرد تا یکی را بر دیگری ترجیح داد. زیرا معتبر بودن همه آنها منافاتی با اینکه بعضی از آنها اقوی باشد ندارد.

ایشان در همین خلاصه عقیده اش دو بار بر معتبر بودن احادیث کتاب هایی مانند کافی تصریح کرده و وجود حدیثی را در یکی از آنها برای آنکه بتوان برطبق آن عمل کرد کافی دانسته است. معلوم است که با این حساب از نظر ایشان فقیه می تواند به صرف وجود حدیثی در این کتب طبق آن فتوا بدهد البته به شرط اینکه معارض نداشته باشد. در صورت تعارض اگر جمع بین آنها ممکن نبود، مرجّح سندی یکی1.