گوهر قدسی معرفت صفحه 83

نور امام علیه السلام

مصداق دیگر نوری که خدا به وسیله آن مؤمنان را هدایت می کند، نور امام علیه السلام می باشد که در احادیث به «نورالله» تعبیر شده است. در آیات متعدّدی از قرآن که تعبیر «نور» یا «نورالله» به کار رفته، مراد از آن امام علیه السلام است. در اینجا به نمونه هایی از این قبیل اشاره می کنیم:

«یُریدُونَ لِیُطفِؤُا نُورَ اللهِ بِأفواهِهِم وَ اللهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَو کَرِهَ الکافِرُونَ».(1)

می خواهند با دهان هایشان نور خدا را خاموش کنند ولی خداوند نورش را به اتمام می رساند هرچند که کافران از این امر کراهت داشته باشند.

از امام هفتم علیه السلام در توضیح ابتدای آیه شریفه چنین نقل شده است:

یُریدونَ لِیُطفِئُوا وِلایَهَ أمیرَالمؤمنینَ علیه السلام بِأفواهِهِم.

می خواهند با دهان هایشان ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام را خاموش کنند.

و در بیان معنای «و اللهُ مُتِمُّ نُورِهِ» فرمودند:

وَاللهُ مُتِمُّ الإمامَهِ. و الإمامهُ هِیَ النُّورُ.(2)

ولی خداوند امامت را به اتمام می رساند و امامت همان نور است. همچنین در ذیل این آیه شریفه:6.