علم و معرفت امام صفحه 132

1- همان.

2- اصول کافی، ج 1، ص 260.

3- مقصود از عالم در اینجا، آن عالمی است که حجت بوده و اطاعت از او واجب باشد که منظور وجود مقدس معصومین علیهم السلام اند. (محقق)

و هذا الحرام أعلم انک صاحبه وانک أعلم الناس به و هذا هو الکلام؟ فقال لی ویک یا هشام (لا) یحتج الله تبارک و تعالی علی خلقه بحجهٍ لا یکون عنده کل ما یحتاجون الیه.(1)

هشام بن حکم گوید: از امام صادق علیه السلام در مِنی پرسش کردم از پانصد جمله از سخن، می گفتم چنین و چنان گویند، می فرمود: در پاسخ چنین و چنان بگو، گفتم:

قربانت در حلال و حرام مسلّم بود که فنّ شما است و شما از همه مردم بدان اعلم هستید ولی این ها مسائل علم کلام است (و شما این طور حاضر جواب هستید؟) فرمود: ای هشام! وای بر تو! خدای تبارک و تعالی بر خلقش به حجتی احتجاج نمی کند که نزد او همه آنچه مورد نیازشان می باشد، نباشد.

علم ائمه(ع) در آیات و روایات

در قرآن کریم آیات فراوانی دلالت بر علم ائمه طاهرین علیهم السلام دارد که به بیان برخی از مهم ترین آنها می پردازیم:

آیه اول:

{وَ کَلّ شَیءٍ احْصَیْناهُ فی امامٍ مُبینٍ}.(2)

(علم) هر چیزی را در امام مبین قرار دادیم.

در این آیه مبارکه خداوند متعال به صراحت بیان فرموده است که علم همه چیز را در امام مبین احصا و ضبط نموده ایم. روشن است که مقصود از ضبط کردن همه چیز در امام مبین، ضبط و فرونهادن موجودات و اشیاء خارجی نیست