علم و معرفت امام صفحه 14

1- قصص / 14.

2- المیزان، ج16، ص 14 (ذیل آیه 14 قصص).

3- المیزان، ج11، ص 118.

4- نمل / 15.

5- انبیاء / 74.

یا فرموده است:

{وَعَلَّمَ ءَادَمَ الأسْمآءَ کُلَّها...}.(1)

همه اسماء و نشانه ها را به آدم آموخت.

آیات فوق می رساند عده ای از کسانی که خداوند علمش را در اختیار آنان گذاشته انبیاء هستند و با توجه به روایاتی که می فرماید: «العِلْمُ نُورٌ یَقْذِفُهُ اللهُ فی قَلْبِ مَن یَشاءُ» یا «لَیْسَ العِلْمُ بِالتَّعَلُّمِ إنّما هُوَ نُورٌ یَقَعُ فی قَلْبِ مَن یُریدُ اللهُ تَبَارَکَ وَتَعَالی أن یَهْدِیَه»،(2) استفاده می شود که خداوند این علم را در اختیار دیگر بندگان خود هم قرار می دهد، همان گونه که در آیه 22 سوره یوسف فرمود:

{وَکَذلِکَ نَجْزِی المُحْسِنِینَ}.

به نیکوکاران این گونه پاداش می دهیم.

کسانی که در زمره محسنین قرار بگیرند و تلاش و کوشش داشته باشند، از این علم برخوردار می شوند.

2- با خوف و خشیت همراه است

از نظر قرآن کریم، علم، همراه با خشیت در مقابل خداوند متعال است و لذا با صراحت می فرماید:

{إنّما یَخشی اللهَ مِن عِبادِه العُلَماءُ...}.(3)

فقط دانشمندان و علما هستند که از خداوند می ترسند.