علم و معرفت امام صفحه 17

1- عیون الحکم و المواعظ، ص112؛ موسوعهْ العقائد الاسلامیهْ، ج2، ص58.

2- سبأ / 6.

3- آل عمران / 18.

امام علی علیه السلام نیز می فرماید:

الایمانُ وَالعِلْمُ أخَوانِ توأمَانِ وَرَفِیقانِ لایَفْتَرِقانِ.(1)

ایمان و علم دو برادر همزاد و دو دوست جدا نشدنی از یکدیگرند.

4- علم و عمل همراه هم هستند

از امام صادق علیه السلام نقل است که در ذیل قول خداوند که فرمود: {إنّما یَخْشَی اللهَ مِنْ عِبادِهِ العُلَماءُ} فرمودند: مراد از «علماء» کسی است که عملش، سخنش را تصدیق کند و البته کسی که عملش، سخنش را تصدیق نکند عالم نیست.

همچنین در ذیل آیه:

{وَتِلْکَ الأمْثالُ نَضْرِبُها لِلنّاسِ وَمَا یَعْقِلُها إلّا العالِمُونَ}.(2)

این مثال هایی (درباره داستان های گذشته و نافرمانی و هلاکتشان...) است که ما برای مردم می زنیم ولی جز دانایان آن را درک نمی کنند.

از پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم نقل است که فرمودند:

العالِمُ الّذِی عَقَلَ عَنِ اللهِ فَعَمِلَ بِطاعَتِهِ وَاجْتَنَبَ سَخَطه.

دانشمند کسی است که درباره خداوند تعقل می کند و در نتیجه به آن چه خدا از او خواسته عمل کرده و از خشمش دوری کند.

از آیه ی فوق ویژگی دیگری هم برای علم و عالم استفاده می شود و آن عبرت پذیری و تفکر در اتفاقات گذشته و پند گرفتن و به کار بستن عبرت هاست.