علم و معرفت امام صفحه 24

و نمی دانم که با من و شما عاقبت چه می کند، من جز آنچه به من وحی می شود پیروی نمی کنم و من جز ترساننده ی آشکاری نیستم.

ظاهراً این دسته از آیات به طور اجمال می گویند علم غیب اختصاص به خدا دارد.

نقد دیدگاه منکرین

1- آیاتی که علم غیب را برای پیامبران اثبات می نماید

یک دسته از آیات به طور کلی، آگاهی پیامبران از غیب را تصدیق می کنند و می فرمایند:

خداوند پیامبران خود را از امور پنهانی آگاه می سازد که عبارتند از:

1- آیه 179 سوره آل عمران:

{وَ مَا کَانَ اللهُ لِیُطْلِعَکُمْ عَلَی الْغَیْبِ وَ لَکِنَّ اللهَ یَجْتَبِی مِنْ رُسُلِهِ مَنْ یَشَاءُ}.

خداوند شما را از غیب مطلع نمی سازد ولی از فرستادگان خویش هر که را بخواهد برمی گزیند.

این جمله حاکی از آن است که خداوند برخی از رسولان را برای آگاه ساختن از غیب برمی گزیند.

2- آیات 26 و 27 سوره جن:

{عَالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلَی غَیْبِهِ أحَدًا، إِلا مَنِ ارْتَضَی مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا}.

دانای غیب است هیچ کس را از غیب خویش مطلع نمی سازد مگر پیامبرانی که آنهارا برگزیده است.

مفاد این آیه روشن می کند که در حقیقت علم غیب را خدا می داند و کسی