علم و معرفت امام صفحه 30

1- بصائر الدرجات، ص223، ح4.

2- التفسیر الصافی، مقدمه ششم؛ نورالثقلین، ج5، ص226؛ الاحتجاج، ج1، ص228.

است. ظاهر آن روشن و استوار و باطن آن عمیق می باشد. در قرآن عمق هایی وجود دارد که در عمق های آن عمق های دیگر است. شگفتی های آن بی شمار است و غرایب آن هرگز کهنه نمی شود، در آن چراغ های هدایت و حکمت روشن است، که نشانه و راهنمای صاحبان معرفت می باشد.(1)همچنین در مقدمه دوم تفسیر صافی از حضرت باقر علیه السلام نقل کرده که فرمودند:

هیچ کس به جز ائمه و اوصیاء نمی توانند ادعا نمایند که تمام قرآن را به ظاهر و باطن می داند.(2)

3- علم و تصرفات تکوینی انبیاء و ائمه علیهم السلام

خدای تعالی در قرآن از علم کتاب یاد کرده و فرموده است:

{قَالَ الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتَابِ أنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أنْ یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ}.((3))

گفت آن کسی که دانشی از کتاب نزد او بود (آصف بن برخیا) من می آورم آن را (تخت بلقیس) نزد تو، قبل از آن که چشمت را به هم آوری پس هنگامی که نگاه کرد آن را نزد خودش ثابت دید.

داشتن قسمتی از علم کتاب این چنین قدرتی به دارنده آن می دهد که در تکوینیات تصرف می نماید. باید توجه نماییم که این قدرت که به وزیر حضرت سلیمان داده شده، علم بعضی از کتاب است که خدای تعالی می فرماید: {عِلْمٌ مِنَ الْکِتابِ} که من تبعضیه است، یعنی علم بعضی از کتاب نزد اوست. به همین