رابطه علم و دین در غرب صفحه 14

3. تحقیر و تکفیر یکدیگر.

در اواخر قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم میلادی، در جریان برخورد گالیله (1) (1564 - 1564) با کلیساییان، تأثیرگذاری این زمینه های اخلاقی و روانی به خوبی مشاهده می شود. در حالی که در همان عصر با روی کار آمدن پاپ باربرینی و پاپ اوربانوس این برخوردها فروکش کرد. در سایۀ ویژگی های اخلاقی این دو پاپ، سوء ظن طرفین نسبت به هم، به دوستی تبدیل شد و برخوردهای تعصب آمیز جای خود را به برخوردهای هدایت گرانه داد. به گونه ای که وقتی نیوتن در قرن هفدهم قوانین نوین (2) خود را ارئه کرد و نظام جدید و منسجمی را جایگزین نظام بطلمیوسی ساخت، دیگر آن واکنش های تند مشاهده نشد؛ زیرا نیوتن دشمن تراش نبود، کسی را تحقیر نمی کرد و جوّ ناسالم و سوء ظن پدید نمی آورد. (3) افزون بر این، شخصیت آرام کپرنیک (4) (متولد 1543 م) و اخلاق معتدل کپلر (5) (تولد 1571 م)، که پیش از گالیله، نظریۀ زمین مرکزی را رد کرده بودند، سبب شد تا تعارض جدی و غیر قابل حلی، میان آنان و کلیسا پیدا نشود.

1- (1) . Gallileo Galilei.
2- (2) . Isaac Newton.
3- (3) . خوابگردها، ص 601؛ ایان باربور: همان، ص 41
4- (4) . Nicolas Koppernigk.
5- (5) . Keppler Ckeplerus.