رابطه علم و دین در غرب صفحه 21

کلیسا با دیدۀ اغضماض به نظریه های می نگریست و حتی سخنانش را توجیه می کرد و تکابش تا زمان درگیری گالیله و کلیسا (1616 م) آزادانه در اختیار همگان قرار داشت. (1) وقتی نوبت به گالیله رسید، جوّ سوء ظن و بدبینی حاکم شد و دو طرف از توجیه درست گفته ها و نوشته های هم چشم پوشیدند. نتیجۀ این امر، برداشت های بدعت آمیز از نوشته ها و برخوردهای استهزاء آمیز بود.

این شاید تا حدودی علل روانی داشته باشد؛ زیرا کلیسا نسبت به وابستگان خود خوش بین بود، ولی به غیر کشیش ها بدبین بود و گفته ها و نوشته های آنان را با احتیاط و وسواس بیشتری مورد بررسی قرار می داد.

از سوی دیگر، دانشمندان علوم تجربی نیز به نظریه های همکاران خود با دیدۀ قبول و اعتماد می نگریستند؛ اما نظریه های دانشمندان خارج از حوزۀ علوم تجربی را کم ارزش و غیر متخصصانه می انگاشتند و در موردآنان دقت کافی نمی کردند. بدین سبب، گالیله نظریه های پاپ اوربانوس را، که امروزه از نظر علمی درست شمرده می شود، مسخره می کرد. (2) او می گفت: عملی بودن فرضیه ای دلیل بر صحت آن نیست و ....

این جوّ ناسالم میان حوزۀ علم و دین هنوز هم وجود دارد، یعنی