رابطه علم و دین در غرب صفحه 42

ایمان» متهم شد، (1) در حالی که نه مرکز بودن زمین (نظریۀ بطلمیوس) نگه دارندۀ اساس ایمان است و نه خورشید مرکزی (نظریۀ گالیله) اساس ایمان را نابود می کند. هر چند مخالفان گالیله، نظریۀ بطلمیوسی را با ظواهر کتب مقدس مطابق می دانستند، ولی مخالفت با ظاهر کتاب، که قابل تأویل و توجیه است، موجب انهدام اساس ایمان نمی شود یا از قرن نوزدهم به بعد، گروهی بدون تأمل کافی در نظریۀ تکامل و نصوص دینی به آن می تازند. در حال که برخی دیگر از اندیشمندان آن دو را قابل جمع می دانند. (2)

2. نشناختن هدف های اصیل دین و تعصب برخی از کشیشان دون پایه

نادانان روحانی نما، که خود را یاور دین جلوه می دهند، گاه ضربه های سهمگینی بر پیکر دین وارد می کنند. آنان ناآگاهی را با تعصب خشک می آمیزند، با کسانی که چون آنان نمی اندیشند، می ستیزند. تنها خود را حامی دین می دانند و با سوء ظن و شک به دیگران می نگرند.

نقش این گروه در ایجاد و تشدید درگیری میان دانشمندان دینی و پژوهش گران علوم تجربی در غرب چنان برجسته است که برخی از تاریخ نگاران، کلیسای رومی قرن شانزدهم را به «فساد آشکار و مسلم»