رابطه علم و دین در غرب صفحه 7

1. حدود شش قرن قبل از میلاد مسیح(علیه السلام)، نخستین جدایی علم و دین رخ داد. در این زمان، میان مذهب المبی و فلسفۀ ایونیایی شکاف پدید آمد. (1)

فیثاغوریان اولایل قرن ششم پیش از میلاد، اولین کسانی بودند که توانستند علم و دین را پیوند دهند و به پیشرفت های چشم گیری در ریاضیات و مهندسی نائل شوند. (2)

سپس تا قرن ها، در اثر چیرگی اندیشۀ افلاطون (8 - 427 ق.م) و ارسطو، فلسفه و الهیات بر علوم تجربی برتری یافت. البته باید در نظر داشت که در این مرحله آن ها مرکزیت زمین را مطرح ساختند. (3)

2. دومین تعارض میان دانشمندان دین و پژوهش گران علوم تجربی نیز زمانی آشکار شد که آریستا خوس (230 - 310 ق.م) و کلنتوس (220 - 330 ق.م) دربارۀ حرکت زمین اختلاف پیدا کردند. (4)

3. با ظهور مسیحیت و پیدایش بطلمیوس (حدود 150 م)،نظریۀ زمین مرکزی و سکون خورشید، برای پانزده قرن در محافل علمی تثبیت شد. (5) اروپا به تدریج خواب قرون وسطا (حدود قرن پنجم تا

1- (1) . آرتور کوستلر: خوابگردها، ترجمه منوچهر روحانی، ص 631؛ فردریک کاپلستون، تاریخ فلسفه (یونان و روم)، ج 1، ص 24
2- (2) . همان، صص 7 - 12؛ کاپلستون: همان، ج 1، صص 39 - 48
3- (3) . همان، ص 41 به بعد
4- (4) . رابرت اگنر: برگزیده افکار راسل، ترجمه عبدالرحیم گواهی، ص 314
5- (5) . خوابگردها، ص 75.