320 داستان از معجزات و کرامات امیر المومنین علی علیه السلام صفحه 170

از ابوالدنیا می گوید : هنگامی که علی بن ابیطالب ( ع ) به جانب صفین رفت ، من با او بودم و دهانه اسبش آهن محکمی بود ، و اسب سرش را بلند کرد و ( صورت ) مرا مجروح کرد ، به این زخمی که در کنار روی من است ، و آن جناب مرا خواند و آب دهان مبارک در زخم ریخت ، و مشتی از خاک گرفت و روی آن گذاشت ، و به خدا قسم من هیچ دردی و المی در آن نیافتم . ( 234 )

201- بینا کردن کور

مردی به امیرالمؤ منین ( ع ) گفت : چشم راست من از دست رفته ، فرمود : خدا آن را به تو برمی گرداند ، و دست مبارکش را بر آن کشید و فرمود : ( آن که اولین مرتبه آنها را ایجاد کرد زنده اش می کند ) و به اذن خدا چشم به حال اول برگشت و مردم آن را دیدند . ( 235 )

202- بینایی چشم

زنی که پدرش در جنگ صفین در رکاب علی ( ع ) کشته شده بود نقل کرد که علی ( ع ) وقتی از صفین برگشت بر مادرم وارد شد و فرمود : ای مادر یتیمان چگونه صبح کردی ؟ گفت : به خیر و خوبی ، و مرا با خواهرم خدمت او برد و من به آبله مبتلا شده بودم به طوری که چشمانم از بین رفته بود ، و زمانی که حضرت نگاهش به من افتاد آهی کشید ، سپس دست مبارکش را به صورت من کشید و همان وقت چشمهایم باز شد و به خدا من در شب تاریک شتر فراری را می بینم . ( 236 )

نفرین امام ( ع )

203- سزای دشمن علی ( ع )

پس از آن که پیامبر ( ص ) در صحرای غدیر در برابر صدها هزار نفر مسلمان ، امام علی ( ع ) را به عنوان خلیفه بعد از خود نصب کرد ، و فرمود : من کنت مولاه فهذا علی مولاه : ( هر کس که من رهبر او هستم ، این علی ، رهبر اوست ) .

شخصی ( پرکینه ) به نام حارث بن نعمان فِهری نزد رسول خدا ( ص ) آمد و در جمع اصحاب ، به آن حضرت گفت : ای محمد ! تو به ما امر کردی که گواهی به یکتایی خدا بدهیم و پیامبری تو را تصدیق کنیم ، پذیرفتیم ، به ما دستور دادی ، نمازهای پنج گانه را به جای آوردیم ، دستور حج به ما دادی ، قبول کردیم ، به این امور اکتفا نکردی تا این که بازوی پسر عمویت را گرفتی و

بلند کردی و او را بر ما برتری دادی و گفتی : ( هر کسی که من رهبر او هستم ، پس این علی ( ع ) رهبر او است ) ، آیا این کار را از پیش خود کردی یا از طرف خدا انجام دادی ؟