320 داستان از معجزات و کرامات امیر المومنین علی علیه السلام صفحه 190

پس آن مرد برای من دعا نمود .

سپس گفت : سرت را بلند کن به سوی آسمان و چشمت را باز کن . چون سر بلند بلند کردم ستارگان را دیدم ، گفتم : به حق آن کسی که برگردانید چشم مرا به وسیله دعای تو خودت را معرفی کن چه کسی هستی ؟ جواب داد : من خضر دوست علی ( ع ) و رفیق او هستم .

پس محبت علی ( ع ) را در قلبت حفظ نما و پایدار باش بر آن البته خداوند نفع می دهد تو را به برکت آن در دنیا و آخرت می دهد . ( 260 )

224- ضریح علی ( ع )

از حسین بن عبدالکریم غروی نقل است که گفت : جمعی به حرم حضرت امیر ( ع ) وارد شدند از جمله آن ها پیرمرد کوری بود از اهل تکریت مکرر مشاهده کردیم او را که با علی ( ع ) درد دل میکرد لکن به کلامی خشن و غیر مناسب . گاهی قصد می کردم که او را منع کنم از این کلام خشن نسبت به ساحت قدس علوی بعد با خود فکر می کردم که واگذارم او را چون این کلام خشن از باب اضطراب است شفای چشمش را از حضرت امیر ( ع

) می خواهد مدتی از این قضیه گذشت ناگاه ضجه عظیمی را شنیدم .

پس به حرم شریف رفتم تا تفحص کنم که این صدا از چیست گفته شد به من در این جا کوری شفا داده شد ، با خود گفتم : باید همان کور باشد که با کلمات خشن با جناب علی ( ع ) صحبت می کرد و شفا می خواست چون به حرم رسیدم ، دیدم که آن شخص شفا یافته همان مردی بود که من با او سابقه داشتم چون به چشمانش نظر کردم یافتم که بهبود یافت کاملا شکر خدای به جای آوردم که این کرامت از ضریح مقدس حضرت امیر ( ع ) مشاهده کردم . ( 261 )

225- شفای چشم درد

دکتر سید جعفر شهیدی می گویند : سالیانی که در نجف اشرف به سر می بردم ، مبتلا به درد چشم شدم بسیار آزارم می داد . دو سه بار به مطب پزشکی به نام دکتر محمد العید رفتم ، و هر بار یک ربع دینار ، یعنی اندکی کمتر از یک چهارم ماهیانه ام را به او می دادم . قطعه فلزی به چشمم می کشید و می گفت : ( همت جوانان را داری . ) چرا چنین می گفت ؟

نمی دانم . اگر درد چشم بیشتر نمی شد کمتر نمی گردید . پسین روزی در یکی از ایوان های صحن مقدس رو به روی گنبد مطهر نشسته بودم افسرده و از درد چشم آزرده ، روی به گنبد کردم و گفتم : ( یا علی من برای درس خواندن به شهر تو آمده ام و تنها وسیله