320 داستان از معجزات و کرامات امیر المومنین علی علیه السلام صفحه 207

او گفت : من فقط نجار بودم ، و جنگ و جدالی نکردم . پیغمبر اکرم ( ص ) فرمود : جرم تو این بوده که بر علیه حسین من سیاهی لشکر تشکیل داده ای ، سپس دستور داد تا وی را هم به سوی دوزخ بردند .

پس از این کیفرها بود که به سراغ من آمدند و مرا نیز به حضور پیغمبر ( ص ) بردند . من هم جریان رفتن خود به کربلا را برای آن حضرت شرح دادم و آن بزرگوار امر کرد که مرا نیز به جانب دوزخ ببرند .

هنگامی که این شخص از نقل خواب خویشتن فراقت یافت ، زبانش در حضور عموم حاضرین خشک شد و با بدترین وضع به درک اسفل نازل گردید و کلیه آن افرادی که این خواب را از زبان آن مرد شنیدند از وی بیزار شدند . ( 281 )

243- ذکر یا علی ( ع )

سید جلیل القدر و علامه ذوفنون بهاالدین علی نیلی نجفی نسابه ، جلالت شانش بسیار و مناقبش بی شمار می باشد ، از جمله تالیفات وی کتابی است به

نام ( انوار المضیئه فی حکمه الشرعیه ) در پنج جلد که در آن به فضایل حضرت امیرالمؤ منین ( ع ) اشاره کرده و حکایتی را از مرحوم پدرش به این شرح نقل کرده است :

در قریه نیله که وطن خودشان می باشد ، فردی بود که تولیت مسجد را به عهده داشت ، روزی از خانه بیرون نیامد ، او را طلبیدند عذر آورد که نمی توانم . چون تحقیق کردند دیدند بدنش به وسیله آتش سوخته و درد او را بی قرار نموده است .

علت را از وی پرسیدند ، گفت : در عالم رؤ یا دیدم قیامت برپا شده و مردم در اضطرابند عده زیادی به جهنم رفته و اندکی روانه بهشت می شوند .

من از کسانی بودم که باید به بهشت می رفتم ، در مسیر منتهی به بهشت به پلی رسیدیم ، که گفتند : صراط است ، از روی آن عبور می نمودیم هر چه از آن را طی می کردیم عرضش کم و طولش زیاد می شد تا به حدی رسید که چون تیغه شمشیر گشت ، پایین آن را نگاه کردیم ، وادی بسیار مهیبی را دیدیم که آتش از آن می جهید و بعضی مردم در آن شعله های آتش افتاده و گروهی رهایی می یابند و من می کوشم از طرفی به طرف دیگر بروم ، همچون کسی که می خواهد سقوط کند .

به انتهای صراط که رسیدم از این حالت لرزش نتوانستم خودداری کنم که ناگاه در آتش افتادم ، هر چه دست انداختم که جایی را بگیرم موفق نمی شدم و آتش