320 داستان از معجزات و کرامات امیر المومنین علی علیه السلام صفحه 223

266- قصیده حمیری در مدح علی ( ع )

یکی از شاعران پرصلابت و زبردست عصر امام صادق ( ع ) ، که همواره با اشعار عمیق و ناب خود از حریم امامت حضرت علی ( ع ) و امامان بعد از او ، و از حریم تشیع دفاع می کرد : اسماعیل بن محمد ، معروف به ( سید حمیری ) است ، که بینش از دو هزار و سیصد قصیده در راستای پاسداری از اسلام و مذهب تشیع سرود . ( 307 )

از گفتنی ها در مورد این شاعر متعهد و بزرگ این که :

سهل بن ذبیان می گوید : به حضور امام رضا ( ع ) رفتم ، تنها بود هنوز کسی به حضورش نیامده بود ، به من خوش آمد گفت و فرمود : هم اکنون بنا بود فرستاده من نزد شما بیاید و تو را به این جا بیاورد .

ابن ذبیان : برای چه : آیا پیشامدی شده ؟

امام رضا : ای پسر ذبیان ! در عالم خواب دیدم گویی نردبانی که صد پله داشت برای من نصب شد ، از پله های آن بالا رفتم ، تا به آخرین پله آن رسیدم .

ابن ذبیان : ای مولای من تو را به طول عمر بشارت می دهم ، ای بسا که صد سال عمر کنی و هر یک از این پله ها اشاره به یک سال از عمر شما باشد .

امام

رضا : آن چه خدا بخواهد ، انجام خواهد شد .

سپس فرمود : هنگامی که بر بالای نردبان قرار گرفتم ، خود را گویی چنین یافتم که در میان بارگاه سبز هستم ، بارگاهی که ظاهرش از باطنش دیده می شد ، جدم رسول خدا ( ص ) را در میان آن بارگاه دیدم و در دو جانبش حسن و حسین ( علیهما السلام ) بودند که چهره آنها می درخشید ، و بانویی باشکوه و مردی شکوهمند را نیز دیدم که نشسته بودند و در کنار آنها شخصی را دیدم که ایستاده و این قصیده را می خواند :