320 داستان از معجزات و کرامات امیر المومنین علی علیه السلام صفحه 255

و در کفه مقابل به اندازه ای که مساوی هم شد ریخت و طلاها را در دامن ابوالبقا ریخت و بلند شد که برود ابوالبقا به آن مرد گفت : با این طلاها چه کنم . گفت : از برای تو است . سؤ ال کرد : از ناحیه چه کس قبول کنم ؟ این را گفت : از ناحیه کسی که به تو گفت : برگرد آن جا که بودی و به من دستور داده است که عطا کنم به تو آن چه وزن آوردی و اگر چنانچه بیشتر می آوردی ، بیشتر به تو می دادم .

پس ابوالبقا را حالتی دست داد از شوق لطف حضرت امیرالمؤ منین ( ع ) و دخترهای خود را شوهر داد و خانه اش را تعمیر کرد و حال او نیکو شد . ( 338 )

293 - حلال مشکلات

جناب حاج شیخ محمد باقر شیخ الاسلام - اعلی الله مقامه فرمودند : هنگامی که مرحوم جاج قوام الملک شیرازی مشغول ساختمان حسینیه بود ، سنگ های آن را به یک نفر سید حجار که در آن زمان استاد حجارهای شیراز بود ، کنترات داده بود و آن سید در این معامله دچار زیان سختی

شد به طوری که مبلغ سیصد تومان مدیون گردید و البته این مبلغ در آن زمان زیاد بود ، خلاصه پریشان حال و بیچاره شد .

شب جمعه نماز جعفر طیار را می خواند و حضرت امیرالمؤ منین ( ع ) را برای گشایش کارش به درگاه الهی وسیله قرار می دهد و هم چنین شب جمعه دوم تا شب جمعه سوم حضرت امیر ( ع ) به

او می فرمایند : فردا برو نزد حاج قوام حرف بزنم در حالی که نشانه ای ندارم شاید مرا تکذیب کند .

بالاخره در حسینیه می آید و گوشه ای با هم و غم می نشیند و ناگاه می بیند حاج قوام با فراش ها و ملازمانش آمدند در حالی که آمدنش در چنان موقعی غیر منتظره بود . همین طور نزدیک می آید تا برابر سید حجار می رسد ، می گوید : مرا به تو کاری است بیا منزل . وقتی که حاج قوام به منزلش برمی گردد سید می آید و ملازمان با کمال احترام او را نزد حاج قوام حاضر می کنند .

چون وارد می شود و سلام می کند جاج قوام بدون پرسش از حالش بلافاصله سه کیسه که در هر یکصد اشرفی یک تومانی بود تقدیمش می کند و می گوید : بدهی خودت را بپرداز و دیگر حرفی نمی زند .

از این داستان فهمیده می شود که متمکنین سابق در کارهای خیر تا چه حد دارای صدق و اخلاص بودند تا اندازه ای که مورد عنایت و التفات بزرگان دین قرار می گرفتند و در این دوره اولاد ثروتمندان غالبا در فکر زیاد کردن ثروت خود هستند و توفیق صرف کردن در امور خیریه نصیب نیست . و ثانیا هر گاه مختصری از دارایی خود را صرف خیری کنند نوعا از صدق و اخلاص محرومند و به خیال مدح خلق و ستایش دیگران ، کار خیری انجام می دهند و چون برای خدا خالص نیست نتیجه باقی هم برای آنها نخواهد داشت و بحث در اطراف ریا کردن و