320 داستان از معجزات و کرامات امیر المومنین علی علیه السلام صفحه 256

در اعمال خیر که سبب بطلان عمل می شود خداوند ثروتمندان ما را موفق بدارد که از اندوخته خود نتیجه بگیرند و از آن نتیجه بگیرند و از آن جمع آوری کرده اند بهره های باقی ببرند :

ما را کز بهر حق باشی حمول

نعم مال صالح گفتش رسول ( 339 )

294 - حمایت از پناهندگان

فاضل محقق آقای میرزا محمود شیرازی ، فرمود : مرحوم شیخ محمد حسین جهرمی از فضلای نجف اشرف و از شاگردان مرحوم آقا سید مرتضی کشمیری ( اعلی الله مقامه ) بود و با شخص عطاری در نجف طرف معامله بود؛ یعنی متدرجا از او قرض الحسنه می گرفت و هرگاه وجهی به او می رسید می پرداخت .

مدتی طولانی وجهی به او نرسید که به عطار بدهد ، روزی نزد عطار آمد و مقداری قرض خواست ، عطار گفت : آقای شیخ ! قرض شما زیاد است و من بیش از این نمی توانم به شما قرض بدهم .

شیخ مزبور ناراحت شده به حرم مطهر می رود و به حضرت امیرالمؤ منین ( ع ) شکایت می کند و می گوید : یا مولای ! من در جوار شما و پناهنده به شما هستم ، قرض مرا ادا کنید .

بعد از چند روز ، یک نفر جهرمی می آید و کیسه پولی به شیخ می دهد و می گوید : این را به من داده اند که به شما بدهم و مال شماست ، شیخ کیسه را گرفته فورا نزد عطار می آید و چنین قصد می کند که تمام قرض خود را بپردازد و بقیه را به مصرف فلان و فلان حاجت

خود برساند . به عطار می گوید : چقدر طلب داری ؟ می گوید : زیاد است ، شیخ گفت : هر چه باشد می خواهم ادا کنم ، پس عطار دفتر حساب را آورده و جمع آوری می کند و می گوید فلان مقدار ( مرحوم میرزا مبلغ را ذکر نمود و بنده فراموش کرده ام ) . پس کیسه پول را می دهد و می گوید : این مبلغ را بردار و بقیه را بده .

عطار در حضور شیخ ، پول ها را می شمارد ، می بیند مطابق است با آن چه طلب داشته بدون یک فلس کم یا زیاد . شیخ با دست خالی با کمال ناراحتی به حرم مطهر می آید و عرض می کند : یا مولای ! مفهوم که حجت نیست ( یعنی این که عرض کردم قرض مرا ادا کنید ، مفهوم آن که چیز دیگری نمی خواهم مراد من نبوده ) یا مولای من ! فلان و فلان حاجت دارم و بالجمله چون از حرم مطهر خارج می شود ، وجهی به او می رسد مطابق آن چه می خواسته و رفع احتیاجش می گردد . ( 340 )