320 داستان از معجزات و کرامات امیر المومنین علی علیه السلام صفحه 95

امیرالمؤ منین ( ع ) فرمود : پدر و مادرم فدای حسین باد ! که در پشت کوفه کشته می شود ، گویا می بینم حیوانات وحشی را کنار قبر او گردن کشیدند و شب تا صبح بر او می گریند و نوحه می کنند وقتی آن زمان شد مبادا که جفا کنید . ( یعنی شما از حیوانات وحشی کمتر نباشید شما هم گریان باشید . ) ( 111 )

98 - گریه علی ( ع ) در نینوا

ابن عباس گوید : در سفر صفین خدمت امیرالمؤ منین علی ( ع ) بودم چون به نینوا در کنار فرات رسید به آواز فریاد زد : ای پسر این جا را می شناسی ؟

گفتم : یا امیرالمؤ منین نه .

فرمود : اگر مانند من این جا را می شناختی از آن نمی گذشتی تا چون من گریه کنی و چندان گریست که ریشش خیس شد و اشک بر سینه اش روان شد و با هم گریه کردیم و می فرمود : وای وای مرا چه کار با آل ابوسفیان ، چه کار با آل حرب شیطان و اولیای کفر صبر کن ای ابا عبدالله که پدرت می بیند آنچه را تو می بینی از آنها . سپس آبی خواست و وضوی نماز گرفت و تا خدا خواست نماز کرد . سپس سخن خود را باز گفت و بعد از نماز و گفتارش چرتی زد و بیدار شد و گفت : یابن عباس .

گفتم : من حاضرم .

فرمود : خوابی که اکنون دیدم برایت می گویم .

گفتم : خواب دیدی خیر است انشاالله .

گفت : در خواب دیدم گویا مردانی فرود آمدند از آسمان

با پرچم های سفید و شمشیرهای درخشان به کمر و گرد این زمین خطی کشیدند و دیدم گویا این نخل ها شاخه های خود را با خون تازه به زمین زدند و دیدم گویا حسین فرزندم و جگر گوشه ام در آن غرق است و فریاد می زند و کسی به دǘϘǘԠنمی رسد و آن مردان آسمانی می گویند صبر کنید ای آل رسول شما به دست بدترین مردم کشته می شوید و این بهشت است ای حسین که مشتاق تو است و سپس مرا تسلیت گویند و گویند ای ابوالحسن مژده گیر که چشمت در روز قیامت روشن گردد و سپس به این وضع بیدار شدم و بدان که جانم به دست اوست ؛ صادق مصدق ابوالقاسم احمد برایم بازگفت که من آن را در خروج برای شورشیان بر ما خواهم دید ، این زمین کرب و بلا است که حسین با هفده مرد از فرزندان من و فاطمه در آن به خاک می روند و آن در آسمان ها معروف است و به نام زمین کرب و بلا شناخته شده است چنان چه زمین حرمین ( مکه و مدینه ) و زمین بیت المقدس یاد شوند پس از آن فرمود : یابن عباس برایم در اطراف آن پشک آهو جستجو کن که به خدا دروغ نگویم و دروغ نشنوم آن ها زرد رنگند و چون زعفرانند .