کرامات حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف صفحه 70

29

انفجار مهیب

ماه مبارک رمضان بود. موقع افطار صدای مهیبی همه ما را از جا بلند کرد. با عجله خود را به پایین پلّه ها رساندیم. فرزندم بر اثر انفجار ترقه به سختی مجروح شده بود. سوختگی اش آن قدر شدید بود که صورتش قابل شناسایی نبود. نگران و ناراحت او را به بیمارستان شهید مطهری رساندیم. آن شب مجبور شدم به خانه برگردم. صبح که به بیمارستان رفتیم، او را نشناختم. سر و صورتش را پانسمان کرده بودند.

چند روز بعد رئیس بیمارستان، دکتر کلانتری به من گفت: «بیمار شما وضع وخیمی دارد. درصد سوختگی او خیلی بالا است که متأسفانه امکان زنده ماندن فرزندتان بسیار کم است!».

او را به خانه بردیم در حالی که دل از همه جا و همه کس کنده و تنها دست نیاز به حلقه اتصال الهی گره زده بودیم. دو هفته بود که او را با سرُم تقویت می کردیم و از او پرستاری می نمودیم. فرزندم هر روز ضعیف تر می شد و همه وجودش رفته رفته آب می شد. برای شفای فرزندم گوسفندی را نذر امام زمان علیه السلامکردم. خواهرم که همسر شهید است در خواب، آقا امام زمان علیه السلام را دید که حضرت به ایشان فرموده بود: «من