برگی از فضایل و کرامات اهل بیت علیهم‌السلام صفحه 100

سوء قصد نافرجام

«قندوزی» در «ینابیع الموده» به نقل از کتاب «فصل الخطاب» نوشته «خواجه پارسای بخاری» آورده است: «شبی منصور، وزیرش را خواند و گفت: جعفر صادق (ع) را نزد من بیاور تا او را بکشم. وزیرش گفت: او مردی است که از دنیا روی گردانده و غرق در عبادت خداست. منصور گفت: آیا تو به امامت او قائل هستی؟ به خدا سوگند که او امام تو و من و امام تمام خلایق است، [ولی چه کنم] که مُلک عقیم است. وزیر گوید: رفتم. امام صادق را در حال نماز دیدم. پس از پایان نماز گفتم: منصور تو را می‌خواند. پس حضرت با من آمد. منصور هم به نوکرانش دستور داده بود که هرگاه دیدید من کلاه از سر برداشتم، جعفر بن محمد را بکشید. ولی وقتی ما وارد شدیم، منصور تا دم در به استقبال امام صادق (ع) آمد. سپس حضرت را در صدر مجلس نشاند و خود، روبه‌روی حضرت دست به سینه خم شد و گفت: ای پسر پیامبر! حاجت خود را از من بخواه. حضرت فرمود: حاجت من این است که از من دست برداری و مرا به اختیار خودم بگذاری که من به عبادت با خدایم بپردازم. منصور گفت: خواست تو برآورده است. پس حضرت برگشت و منصور در هراس عجیبی بود و سپس به خواب رفت. من لحاف روی او انداختم. منصور گفت: اینجا باش تا من بیدار شوم. او به خواب سنگینی رفت، به گونه‌ای که نمازهایش هم قضا شد. پس بیدار شد و قضای نمازهایش را خواند. پرسیدم که چه اتفاقی افتاد؟ گفت: چون جعفر صادق به خانه‌ام وارد شد، اژدهای بزرگی دیدم که دهان باز کرده بود و یک طرف دهانش