برگی از فضایل و کرامات اهل بیت علیهم‌السلام صفحه 101

به پایین تخت و طرف دیگرش بر بالای آن بود و به زبان فصیح می‌گفت: اگر آزاری به او برسانی، تو را همراه تختت می‌بلعم»(1)«فضل بن روزبهان» نیز این ماجرا را با اندکی اختلاف آورده است که مفصل‌تر از نقل پیشین است. وی می‌نویسد: «این اشارات است. بدان که حضرت در واقعه قصد ابوجعفر دوانیقی به حرز الهی پناه برد و بر آن دشمن غدّار که قصد آن حضرت کرده بود، فایق آمد. بحمدالله تعالی این فقیر ضعیف، آن [حرز حضرت صادق (ع)] را به یاد دارم و از اوراد فقیر است که سال‌هاست بدان مواظبت می‌کنم و تمام عمرم در پناه آن حرز بحمدالله از شرّ دشمنان در امانم»(2)

استجابت نفرین

«ابن حجر هیثمی» در «صواعق المحرقه» آورده است: «چون منصور به حج رفت، کسی از جعفر بن محمد نزد وی بدگویی کرد. [منصور، امام صادق را احضار کرد] پس حضرت به آن مرد گفت: آیا سوگند می‌خوری؟ گفت: آری و به خدای عظیم سوگند خورد که آنچه گفته راست است. امام صادق (ع) به منصور فرمود: او باید آن‌گونه که من می‌گویم، سوگند یاد کند. سپس حضرت فرمود: بگو: بَرِئتُ مِنْ حَولِ اللهِ وَ قُوّتِهِ وَاِلْتَجَأْتُ اِلی حَوْلی وَ قُوّتی، لَقَدْ فَعَلَ جَعْفَرُ کَذا و کَذا. اگر آنچه در مورد جعفر بن محمد صادق گفتم که چنین کاری انجام