برگی از فضایل و کرامات اهل بیت علیهم‌السلام صفحه 127

سپس به یاد باقی‌مانده لباس حضرت رضا (ع) افتاد که نزدش بود (چون قسمت دیگری از آن را مردم «قم» از او گرفته بودند) . آن لباس را به چشم کنیز کشید و چشم او را با قسمتی از آن باقی‌مانده لباس در اول شب بست. وقتی صبح شد و دستمال را باز کرد، دید چشمش خوب شده است. به برکت حضرت رضا (ع) ، چشم کنیز حتی بهتر از قبل از بیماری شده بود.(1)

نجات‌بخشی توسل به حضرت امام رضا (ع)

«ابوبکر حَمّامی» که در «نیشابور» از اصحاب حدیث بود، می‌گوید: «بعضی از مردم مالی را به من امانت دادند و من آن را در جایی دفن کردم. ولی جای دفن را فراموش کردم. پس از مدتی صاحب امانت آمد و امانتش را از من خواست. من هم جای دفنش را نمی‌دانستم. حیران و نگران بودم و صاحب امانت هم مرا به تصرف در امانت متهم کرد. اندوهگین و ناراحت از خانه بیرون آمدم. گروهی از مردم را دیدم که قصد زیارت حضرت امام رضا (ع) را دارند. با آنان به سوی مشهد رفتم. امام هشتم را زیارت کردم و در آنجا از خدا خواستم که جای امانت را به من بنمایاند. چنان‌که شخص به خواب رفته، چیزی در خواب می‌بیند، در خواب دیدم شخصی نزد من آمد و گفت: ودیعه را در فلان موضع دفن کرده‌ای. نزد صاحب ودیعه برگشتم و او را به همان موضع راهنمایی کردم، درحالی‌که خوابم را باور نداشتم. صاحب امانت به