برگی از فضایل و کرامات اهل بیت علیهم‌السلام صفحه 128

همان‌جا رفت و امانت خود را با مُهر صاحبش بیرون آورد. او پس از آن، این ماجرا را برای مردم می‌گفت و همواره آنان را به زیارت آن مشهد شریف تشویق می‌کرد»(1)

حاجت‌روایی

«ابراهیم بن موسی» روایت کرده است: «من به حضرت رضا (ع) درباره چیزی که از او خواسته بودم، اصرار و پافشاری می‌کردم [که زودتر حاجت‌روایم سازد] و آن جناب هر بار به من وعده می‌داد. روزی آن حضرت به استقبال والی مدینه بیرون آمد و من نیز همراهش بودم. پس از مدتی، نزدیک قصر فلان رسید و در آنجا زیر چند درختی که بود، پیاده شد. من نیز با او پیاده شدم و شخص دیگری با ما نبود. گفتم: قربانت شوم. این عید رسید و به خدا سوگند، من یک درهم، بلکه کمتر از آن نیز ندارم! حضرت با تازیانه خود، زمین را به سختی خراش داد. آن‌گاه به آن زمین دست زد و شمش طلایی از آن درآورد و به من فرمود: از این بهره‌مند شو و آنچه دیدی، پنهان دار»(2)

حرم رضوی، محل استجابت دعا

«ابوالحسن محمّد بن عبدالله هِرَوی» می‌گوید: «فردی از اهالی بلخ با غلامش به زیارت حضرت امام رضا (ع) آمد. خود و غلامش آن حضرت را زیارت کردند. ارباب بالای سر حضرت آمد و مشغول نماز شد و