برگی از فضایل و کرامات اهل بیت علیهم‌السلام صفحه 130

خدا بر او باد. در مشهد و مزار حضرت رضا (ع) دعا کردم و از خداوند عزّوجلّ خواستم که به من پسری عنایت فرماید. خداوند فرزندی پسر روزی‌ام فرمود. پس نزد ابومنصور رفتم و به او گفتم که خداوند دعایم را در این بُقعه مستجاب کرد و به من پسری داد و مرا اکرام فرمود»(1)

عاقبت برمکیان

روایت است در سالی که هارون الرشید برای انجام حج رفته بود، امام رضا (ع) نیز از مدینه به قصد حج بیرون شد. چون به کوهی که در سمت چپ راه است و نامش «فارغ» بود، رسید، نگاهی به آن کوه کرد و فرمود: «آن کسی که در فارغ ساختمان می‌سازد و آن را ویران می‌کند، قطعه قطعه خواهد شد» . ما [که همراه آن‌جناب بودیم] معنای این سخن را نفهمیدیم. چون هارون به آن کوه رسید، در آنجا فرود آمد. جعفر بن یحیی (برمکی) از آن کوه بالا رفت و دستور داد برای او در آنجا [اتاق و] مجلسی بسازند. چون جعفر از مکه برگشت، بالای آن کوه رفت و دستور داد آن را ویران کنند. چون به عراق بازگشت، [ورق برگشت و برمکیان مغضوب شدند و هارون نابودشان کرد. جعفر نیز] تکه تکه شد.(2)

حرم رضوی، ایمن از سیل

«ابوعلی محمّد بن احمد معاذی» گفت: «از ابونصر مؤذّن نیشابوری شنیدم که گفت: سیلی عظیم از ناحیه «سناباد» به سوی مشهد سرازیر شد